Moduł 04 (ćwiczenia B)

T

Analiza tekstu, referat, dyskusja.

(1) obecność na zajęciach - 10%; (2) wygłoszenie referatu - 50%; (3) aktywność na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji) - 40%

Efekty uczenia się będą weryfikowane poprzez:

1. Prezentację/Referat

2. Dyskusję

1. Świadomość odrębności i swoistości własnej epoki, postrzeganej jako epoka nowoczesna – spór pomiędzy starożytnymi i nowoczesnymi (Querelle des Anciens et des Modernes).

2. Refleksja nad swoistością własnej epoki: Hegel, Marks, Max Weber, Habermas

3. Przewodnie idee epoki nowoczesnej: rozum i autonomia.

4. Krytyka nowoczesności i przejawy kryzysu zaufania do rozumu, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań wynikających z postępu technologicznego oraz kryzysów wpisanych w historię XX wieku (Freud, Gadamer, Adorno, Horkheimer, Bauman).

5. Poszukiwanie alternatyw wobec nowoczesnej „instrumentalnej” racjonalności poprzez zwrot ku sztuce i estetyce (Schiller, Schelling, Nietzsche, Dewey) oraz projekty „nowej mitologii”.

6. Teorie krytyczne definiujące powrót do mitu jako regres świadomości i uległość wobec autorytarnej władzy lub ideologii (Adorno i Horkheimer).

7. Stanowiska pozytywnie waloryzujące rolę mitycznych wyobrażeń i opowieści jako form racjonalnego samorozumienia jednostek i porządkowania ludzkiej rzeczywistości (Warburg, Cassirer, Ricoeur, Blumenberg).

K. Secomska, Spór o starożytność. Problemy malarstwa w „Paralelach” Perrault, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1991.

H.R. Jauss, Tradycja literacka a dzisiejsza świadomość nowoczesności, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 9 – 57

H.R. Jauss, Replika Schlegla i Schillera na Querelle des anciens et des modernes, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 59–92.

H.-G. Gadamer, Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej, przeł. B. Baran, inter esse, Kraków 1993 (s. 367–421: Zarys teorii doświadczenia hermeneutycznego)

H.-G. Gadamer, Romantyzm, hermeneutyka, dekonstrukcja, przeł. P. Dehnel, [w:] idem, Język i rozumienie, wybór, przekład i posł. P. Dehnel i B. Sierocka, Aletheia, Warszawa 2003,

L. Kołakowski, Obecność mitu, Paryż 1972 (rozdz. 1-3)

J. Habermas, Filozoficzny dyskurs nowoczesności, tłum. M. Łukasiewicz, Kraków 2000 (rozdział I: Nowoczesność: świadomość czasów i szukanie pewności samej siebie, s. 9 – 32)

J. Habermas, Modernizm – niedokończony projekt, tłum. Małgorzata Łukasiewicz, w: Postmodernizm. Antologia przekładów, red. Ryszard Nycz, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków 1997, s. 25-46.

T

T

Analiza tekstu, referat, dyskusja.

(1) obecność na zajęciach - 10%; (2) wygłoszenie referatu - 50%; (3) aktywność na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji) - 40%

Efekty uczenia się będą weryfikowane poprzez:

1. Prezentację/Referat

2. Dyskusję

1. Świadomość odrębności i swoistości własnej epoki, postrzeganej jako epoka nowoczesna – spór pomiędzy starożytnymi i nowoczesnymi (Querelle des Anciens et des Modernes).

2. Refleksja nad swoistością własnej epoki: Hegel, Marks, Max Weber, Habermas

3. Przewodnie idee epoki nowoczesnej: rozum i autonomia.

4. Krytyka nowoczesności i przejawy kryzysu zaufania do rozumu, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań wynikających z postępu technologicznego oraz kryzysów wpisanych w historię XX wieku (Freud, Gadamer, Adorno, Horkheimer, Bauman).

5. Poszukiwanie alternatyw wobec nowoczesnej „instrumentalnej” racjonalności poprzez zwrot ku sztuce i estetyce (Schiller, Schelling, Nietzsche, Dewey) oraz projekty „nowej mitologii”.

6. Teorie krytyczne definiujące powrót do mitu jako regres świadomości i uległość wobec autorytarnej władzy lub ideologii (Adorno i Horkheimer).

7. Stanowiska pozytywnie waloryzujące rolę mitycznych wyobrażeń i opowieści jako form racjonalnego samorozumienia jednostek i porządkowania ludzkiej rzeczywistości (Warburg, Cassirer, Ricoeur, Blumenberg).

K. Secomska, Spór o starożytność. Problemy malarstwa w „Paralelach” Perrault, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1991.

H.R. Jauss, Tradycja literacka a dzisiejsza świadomość nowoczesności, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 9 – 57

H.R. Jauss, Replika Schlegla i Schillera na Querelle des anciens et des modernes, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 59–92.

H.-G. Gadamer, Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej, przeł. B. Baran, inter esse, Kraków 1993 (s. 367–421: Zarys teorii doświadczenia hermeneutycznego)

H.-G. Gadamer, Romantyzm, hermeneutyka, dekonstrukcja, przeł. P. Dehnel, [w:] idem, Język i rozumienie, wybór, przekład i posł. P. Dehnel i B. Sierocka, Aletheia, Warszawa 2003,

L. Kołakowski, Obecność mitu, Paryż 1972 (rozdz. 1-3)

J. Habermas, Filozoficzny dyskurs nowoczesności, tłum. M. Łukasiewicz, Kraków 2000 (rozdział I: Nowoczesność: świadomość czasów i szukanie pewności samej siebie, s. 9 – 32)

J. Habermas, Modernizm – niedokończony projekt, tłum. Małgorzata Łukasiewicz, w: Postmodernizm. Antologia przekładów, red. Ryszard Nycz, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków 1997, s. 25-46.

T

Analiza tekstu, referat, dyskusja.

(1) obecność na zajęciach - 10%; (2) wygłoszenie referatu - 50%; (3) aktywność na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji) - 40%

Efekty uczenia się będą weryfikowane poprzez:

1. Prezentację/Referat

2. Dyskusję

1. Świadomość odrębności i swoistości własnej epoki, postrzeganej jako epoka nowoczesna – spór pomiędzy starożytnymi i nowoczesnymi (Querelle des Anciens et des Modernes).

2. Refleksja nad swoistością własnej epoki: Hegel, Marks, Max Weber, Habermas

3. Przewodnie idee epoki nowoczesnej: rozum i autonomia.

4. Krytyka nowoczesności i przejawy kryzysu zaufania do rozumu, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań wynikających z postępu technologicznego oraz kryzysów wpisanych w historię XX wieku (Freud, Gadamer, Adorno, Horkheimer, Bauman).

5. Poszukiwanie alternatyw wobec nowoczesnej „instrumentalnej” racjonalności poprzez zwrot ku sztuce i estetyce (Schiller, Schelling, Nietzsche, Dewey) oraz projekty „nowej mitologii”.

6. Teorie krytyczne definiujące powrót do mitu jako regres świadomości i uległość wobec autorytarnej władzy lub ideologii (Adorno i Horkheimer).

7. Stanowiska pozytywnie waloryzujące rolę mitycznych wyobrażeń i opowieści jako form racjonalnego samorozumienia jednostek i porządkowania ludzkiej rzeczywistości (Warburg, Cassirer, Ricoeur, Blumenberg).

K. Secomska, Spór o starożytność. Problemy malarstwa w „Paralelach” Perrault, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1991.

H.R. Jauss, Tradycja literacka a dzisiejsza świadomość nowoczesności, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 9 – 57

H.R. Jauss, Replika Schlegla i Schillera na Querelle des anciens et des modernes, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 59–92.

H.-G. Gadamer, Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej, przeł. B. Baran, inter esse, Kraków 1993 (s. 367–421: Zarys teorii doświadczenia hermeneutycznego)

H.-G. Gadamer, Romantyzm, hermeneutyka, dekonstrukcja, przeł. P. Dehnel, [w:] idem, Język i rozumienie, wybór, przekład i posł. P. Dehnel i B. Sierocka, Aletheia, Warszawa 2003,

L. Kołakowski, Obecność mitu, Paryż 1972 (rozdz. 1-3)

J. Habermas, Filozoficzny dyskurs nowoczesności, tłum. M. Łukasiewicz, Kraków 2000 (rozdział I: Nowoczesność: świadomość czasów i szukanie pewności samej siebie, s. 9 – 32)

J. Habermas, Modernizm – niedokończony projekt, tłum. Małgorzata Łukasiewicz, w: Postmodernizm. Antologia przekładów, red. Ryszard Nycz, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków 1997, s. 25-46.

T

Analiza tekstu, referat, dyskusja.

(1) obecność na zajęciach - 10%; (2) wygłoszenie referatu - 50%; (3) aktywność na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji) - 40%

Efekty uczenia się będą weryfikowane poprzez:

1. Prezentację/Referat

2. Dyskusję

1. Świadomość odrębności i swoistości własnej epoki, postrzeganej jako epoka nowoczesna – spór pomiędzy starożytnymi i nowoczesnymi (Querelle des Anciens et des Modernes).

2. Refleksja nad swoistością własnej epoki: Hegel, Marks, Max Weber, Habermas

3. Przewodnie idee epoki nowoczesnej: rozum i autonomia.

4. Krytyka nowoczesności i przejawy kryzysu zaufania do rozumu, ze szczególnym uwzględnieniem wyzwań wynikających z postępu technologicznego oraz kryzysów wpisanych w historię XX wieku (Freud, Gadamer, Adorno, Horkheimer, Bauman).

5. Poszukiwanie alternatyw wobec nowoczesnej „instrumentalnej” racjonalności poprzez zwrot ku sztuce i estetyce (Schiller, Schelling, Nietzsche, Dewey) oraz projekty „nowej mitologii”.

6. Teorie krytyczne definiujące powrót do mitu jako regres świadomości i uległość wobec autorytarnej władzy lub ideologii (Adorno i Horkheimer).

7. Stanowiska pozytywnie waloryzujące rolę mitycznych wyobrażeń i opowieści jako form racjonalnego samorozumienia jednostek i porządkowania ludzkiej rzeczywistości (Warburg, Cassirer, Ricoeur, Blumenberg).

K. Secomska, Spór o starożytność. Problemy malarstwa w „Paralelach” Perrault, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 1991.

H.R. Jauss, Tradycja literacka a dzisiejsza świadomość nowoczesności, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 9 – 57

H.R. Jauss, Replika Schlegla i Schillera na Querelle des anciens et des modernes, [w:] idem, Historia literatury jako prowokacja, przeł. M. Łukasiewicz, Instytut Badań Literackich, Warszawa 1999, s. 59–92.

H.-G. Gadamer, Prawda i metoda. Zarys hermeneutyki filozoficznej, przeł. B. Baran, inter esse, Kraków 1993 (s. 367–421: Zarys teorii doświadczenia hermeneutycznego)

H.-G. Gadamer, Romantyzm, hermeneutyka, dekonstrukcja, przeł. P. Dehnel, [w:] idem, Język i rozumienie, wybór, przekład i posł. P. Dehnel i B. Sierocka, Aletheia, Warszawa 2003,

L. Kołakowski, Obecność mitu, Paryż 1972 (rozdz. 1-3)

J. Habermas, Filozoficzny dyskurs nowoczesności, tłum. M. Łukasiewicz, Kraków 2000 (rozdział I: Nowoczesność: świadomość czasów i szukanie pewności samej siebie, s. 9 – 32)

J. Habermas, Modernizm – niedokończony projekt, tłum. Małgorzata Łukasiewicz, w: Postmodernizm. Antologia przekładów, red. Ryszard Nycz, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków 1997, s. 25-46.

T

metoda okrągłego stołu, to jest swobodna wymiana opinii i poglądów między studentami a prowadzącym zajęcia. Podstawą do dyskusji jest lektura wskazanego studentom fragmentu tekstu z zakresu literatury przedmiotu. Obowiązuje końcowe zaliczenie na ocenę.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

- Prawda naukowa a prawda wiary w filozofii Descartesa.

- Wrodzoność prawdy naukowej – koncepcja prawd wiecznych.

- Jasność i wyraźność jako kryteria prawdy rozumowej a Prawda Boga.

- Myślenie w modelu - prawda bez możliwości odniesienia jej do jakiegokolwiek przedmiotu, niebędącego przedmiotem myślenia podmiotu i tego konsekwencje.

- Prawda zmysłów – teoria mętnych postrzeżeń jako prawdziwych znaków natury i jej znaczenie dla koncepcji naukowego obrazu człowieka w filozofii Descartesa.

R. Descartes, Prawidła do kierowania umysłem, Warszawa 1937. Przekład L. Chmaj.

R. Descartes, Rozprawa o metodzie właściwego kierowania rozumem i poszukiwania prawdy w naukach, Warszawa 1981. W polskim przekładzie W. Wojciechowskiej

R. Descartes, Medytacje o pierwszej filozofii wraz z zarzutami uczonych mężów i odpowiedziami autora, oraz Rozmowa z Burmanem, w polskim przekładzie Marii i Kazimierza Ajdukiewiczów, Warszawa 1958.

R. Descartes, Namiętności duszy, Warszawa 1986. Przekład L. Chmaj

T

T

metoda okrągłego stołu, to jest swobodna wymiana opinii i poglądów między studentami a prowadzącym zajęcia. Podstawą do dyskusji jest lektura wskazanego studentom fragmentu tekstu z zakresu literatury przedmiotu. Obowiązuje końcowe zaliczenie na ocenę.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

- Prawda naukowa a prawda wiary w filozofii Descartesa.

- Wrodzoność prawdy naukowej – koncepcja prawd wiecznych.

- Jasność i wyraźność jako kryteria prawdy rozumowej a Prawda Boga.

- Myślenie w modelu - prawda bez możliwości odniesienia jej do jakiegokolwiek przedmiotu, niebędącego przedmiotem myślenia podmiotu i tego konsekwencje.

- Prawda zmysłów – teoria mętnych postrzeżeń jako prawdziwych znaków natury i jej znaczenie dla koncepcji naukowego obrazu człowieka w filozofii Descartesa.

R. Descartes, Prawidła do kierowania umysłem, Warszawa 1937. Przekład L. Chmaj.

R. Descartes, Rozprawa o metodzie właściwego kierowania rozumem i poszukiwania prawdy w naukach, Warszawa 1981. W polskim przekładzie W. Wojciechowskiej

R. Descartes, Medytacje o pierwszej filozofii wraz z zarzutami uczonych mężów i odpowiedziami autora, oraz Rozmowa z Burmanem, w polskim przekładzie Marii i Kazimierza Ajdukiewiczów, Warszawa 1958.

R. Descartes, Namiętności duszy, Warszawa 1986. Przekład L. Chmaj