Modele ustrojowe państw europejskich

Podstawową metodą kształcenia jest wykład konwencjonalny i problemowy, wzbogacony o elementy konwersatoryjne. Wykład stanowi słowne przekazywanie określonych treści kształcenia w postaci wypowiedzi ciągłej, usystematyzowanej, w przystępnej formie, zgodnej z zasadami logiki. Polega na podaniu gotowej wiedzy w naukowej postaci z uwzględnieniem terminologii właściwej prawu konstytucyjnemu i politologii.

W zależności od realizowanej treści programowej, wykład może być także poświęcony omówieniu jakiegoś problemu, w tym sposobów oraz końcowego rozwiązania tego problemu. Cechuje go wówczas nawiązanie szerszego kontaktu wykładowcy ze słuchaczami, polegającego na uważnym, aktywnym śledzeniu wywodu wykładowcy i rozumowaniu równolegle z nauczycielem. Ponadto wykład połączony jest w pewnym stopniu z bezpośrednią aktywnością samych słuchaczy, skierowaną na rozwiązanie problemów teoretycznych lub praktycznych. Największą jego wartością jest udział studentów w poszukiwaniu odpowiedzi, dochodzeniu do prawdy i bronieniu własnego stanowiska. Wykład ten jest swoistym dialogiem pomiędzy wykładowcą a słuchaczami, którzy poprzez działanie dochodzą do rozwiązania problemu.

Cykl wykładu jest zakończony egzaminem pisemnym, w formie rozbudowanego i przekrojowego testu jednokrotnego wyboru, którego pytania dotyczą wszystkich wymienionych treści przedmiotu (efekty kształcenia w zakresie wiedzy). Pozytywne zaliczenie egzaminu wiąże się z otrzymaniem ponad połowy punktów z testu. Ocena zgodna z regulaminem studiów.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne;

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami;

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy;

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami;

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria;

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

1. Demokracja konstytucyjna w państwach europejskich - główne właściwości.

2. Podstawowe problemy ustrojowe:

- Efektywność i stabilność władzy wykonawczej;

- Niezależność sądownictwa i jej konsekwencje ustrojowe;

- Pozycja sądownictwa konstytucyjnego;

- Selekcja elit politycznych i administracyjnych;

- Federalizacja i regionalizacja państw europejskich;

- Relacje państwo - wspólnoty religijne;

- Odpowiedź na kryzys parlamentaryzmu;

- Nowe formy demokracji bezpośredniej;

- Reakcje na populizm - wymiar ustrojowy;

- Zmiany instytucjonalne pod wpływem udziału w UE.

3. Prezentacja oryginalnych instytucji ustrojowych wybranych państw europejskich, ich podłoża kulturowego i planów naprawy systemu konstytucyjnego (dot. państw z konstytucji podanych w literaturze podstawowej).

4. Zagadnienia szczegółowe:

- Budowanie i reformowanie ustrojów na przykładzie Francji i Wielkiej Brytanii.

- Ustrój i znaczenie miast w państwach europejskich.

- Gabinety polityczne a biurokracja w procesie rządzenia.

Literatura podstawowa:

1. Konstytucje Belgii, Danii, Estonii , Francji, Hiszpanii ,Niemiec,Szwajcarii, Węgier ,Wielkiej Brytanii, Włoch. [ wskazane fragmenty]

2. M. Bożek, System konstytucyjny RFN, Wyd. Sejmowe 2017

3. T. Wieciech, System konstytucyjny Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Wyd. Sejmowe 2019

4. K.M. Ujazdowski, V Republika Francuska Idee, Konstytucja,interpretacje, OMP 201O.

Literatura uzupełniająca:

1. G. Smith, Życie polityczne w Europie Zachodniej, WydL Puls 1992

2. P.Rosanvallon, Dobre rządy, Dialog 2018.

E.Mendoza, Co z tą Katalonią, Postfactum 2018