Prawo konstytucyjne

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład kursowy dotyczący analizy treści normatywnych Konstytucji RP, praktyki ustrojowej, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego, połączony z komparatystyką i rozwojem historycznym ustroju Polski.

Podstawową metodą kształcenia jest wykład konwencjonalny i problemowy, wzbogacony o elementy konwersatoryjne. Wykład stanowi słowne przekazywanie określonych treści kształcenia w postaci wypowiedzi ciągłej, usystematyzowanej, w przystępnej formie, zgodnej z zasadami logiki. Polega na podaniu gotowej wiedzy w naukowej postaci z uwzględnieniem terminologii właściwej prawu konstytucyjnemu. W zależności od realizowanej treści programowej, wykład może być także poświęcony omówieniu jakiegoś problemu, w tym sposobów oraz końcowego rozwiązania tego problemu. Cechuje go wówczas nawiązanie szerszego kontaktu wykładowcy ze słuchaczami, polegającego na uważnym, aktywnym śledzeniu wywodu wykładowcy i rozumowaniu równolegle z nauczycielem. Ponadto wykład połączony jest w pewnym stopniu z bezpośrednią aktywnością samych słuchaczy, skierowaną na rozwiązanie problemów teoretycznych lub praktycznych. Największą jego wartością jest udział studentów w poszukiwaniu odpowiedzi, dochodzeniu do prawdy i bronieniu własnego stanowiska. Wykład ten jest swoistym dialogiem pomiędzy wykładowcą a słuchaczami, którzy poprzez działanie dochodzą do rozwiązania problemu.

Ćwiczenia prowadzone są z zastosowaniem:

- metody problemowej, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metody dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metody obserwacji - uczestniczenie w konferencjach naukowych z zakresu prawa konstytucyjnego;

- metody projektu – polegającej na przygotowaniu i wygłoszeniu referatu, co sprzyja powiązaniu procesu dydaktycznego z naukowym.

Cykl wykładu jest zakończony egzaminem pisemnym, w formie rozbudowanego i przekrojowego testu jednokrotnego wyboru, którego pytania dotyczą wszystkich wymienionych treści przedmiotu (efekty kształcenia w zakresie wiedzy). Pozytywne zaliczenie egzaminu wiąże się z otrzymaniem ponad połowy punktów z testu. Warunkiem podejścia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń. Ocena zgodna z regulaminem studiów.

Na zaliczenie ćwiczenie składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne;

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami;

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy;

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami;

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria;

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

1. Przedmiot i jego nazwy

2. Konstytucja i pozostałe źródła prawa;

3. Zasady ustroju RP;

4. Formy demokracji bezpośredniej;

5. Sejm i Senat (wybory, organizacja, kompetencje, tryb pracy);

6. Prezydent RP (pozycja ustrojowa, wybory, kompetencje);

7. Rada Ministrów (skład, powoływanie, kompetencje);

8. Wymiar sprawiedliwości (zasady działania, rodzaje i struktura sądów);

9. Trybunał Konstytucyjny (skład, kompetencje);

10. Trybunał Stanu (odpowiedzialność konstytucyjna, procedura postępowania);

11. Najwyższa Izba Kontroli (organizacja, rodzaje kontroli);

12. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (skład, kompetencje);

13. Rzecznik Praw Obywatelskich (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

14. Rzecznik Praw Dziecka (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

15. Samorząd terytorialny (organy samorządu, nadzór nad działalnością komunalną);

16. Prawa i wolności człowieka i obywatela;

17. Stany nadzwyczajne (wojenny, wyjątkowy, klęski żywiołowej);

18. Polska w Unii Europejskiej.

Prowadzący przedmiot ustala, które z wymienionych treści kształcenia zostaną omówione na wykładzie, które będą stanowić zakres materiału realizowanego na ćwiczeniach, a które student samodzielnie opracuje przed przystąpieniem do egzaminu.

1. D. Górecki (red.), Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2020.

2. L. Garlicki, Polskie prawo konstytucyjne, Zarys wykładu, Warszawa 2023.

3. M. Granat. Polskie prawo koń sttygucyjne. Pytania i odpowiedzi, Warszawa 2021.

4. M. Zubik, Prawo konstytucyjnej współczesnej Polski, Warszawa 2022.

5. R. Balicki (i inni), Konstytucja i prawo konstytucyjne. Zarys wykładu, Warszawa 2020.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład kursowy dotyczący analizy treści normatywnych Konstytucji RP, praktyki ustrojowej, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego, połączony z komparatystyką i rozwojem historycznym ustroju Polski.

Podstawową metodą kształcenia jest wykład konwencjonalny i problemowy, wzbogacony o elementy konwersatoryjne. Wykład stanowi słowne przekazywanie określonych treści kształcenia w postaci wypowiedzi ciągłej, usystematyzowanej, w przystępnej formie, zgodnej z zasadami logiki. Polega na podaniu gotowej wiedzy w naukowej postaci z uwzględnieniem terminologii właściwej prawu konstytucyjnemu. W zależności od realizowanej treści programowej, wykład może być także poświęcony omówieniu jakiegoś problemu, w tym sposobów oraz końcowego rozwiązania tego problemu. Cechuje go wówczas nawiązanie szerszego kontaktu wykładowcy ze słuchaczami, polegającego na uważnym, aktywnym śledzeniu wywodu wykładowcy i rozumowaniu równolegle z nauczycielem. Ponadto wykład połączony jest w pewnym stopniu z bezpośrednią aktywnością samych słuchaczy, skierowaną na rozwiązanie problemów teoretycznych lub praktycznych. Największą jego wartością jest udział studentów w poszukiwaniu odpowiedzi, dochodzeniu do prawdy i bronieniu własnego stanowiska. Wykład ten jest swoistym dialogiem pomiędzy wykładowcą a słuchaczami, którzy poprzez działanie dochodzą do rozwiązania problemu.

Ćwiczenia prowadzone są z zastosowaniem:

- metody problemowej, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metody dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metody obserwacji - uczestniczenie w konferencjach naukowych z zakresu prawa konstytucyjnego;

- metody projektu – polegającej na przygotowaniu i wygłoszeniu referatu, co sprzyja powiązaniu procesu dydaktycznego z naukowym.

Cykl wykładu jest zakończony egzaminem pisemnym, w formie rozbudowanego i przekrojowego testu jednokrotnego wyboru, którego pytania dotyczą wszystkich wymienionych treści przedmiotu (efekty kształcenia w zakresie wiedzy). Pozytywne zaliczenie egzaminu wiąże się z otrzymaniem ponad połowy punktów z testu. Warunkiem podejścia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń. Ocena zgodna z regulaminem studiów.

Na zaliczenie ćwiczenie składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne;

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami;

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy;

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami;

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria;

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

1. Przedmiot i jego nazwy

2. Konstytucja i pozostałe źródła prawa;

3. Zasady ustroju RP;

4. Formy demokracji bezpośredniej;

5. Sejm i Senat (wybory, organizacja, kompetencje, tryb pracy);

6. Prezydent RP (pozycja ustrojowa, wybory, kompetencje);

7. Rada Ministrów (skład, powoływanie, kompetencje);

8. Wymiar sprawiedliwości (zasady działania, rodzaje i struktura sądów);

9. Trybunał Konstytucyjny (skład, kompetencje);

10. Trybunał Stanu (odpowiedzialność konstytucyjna, procedura postępowania);

11. Najwyższa Izba Kontroli (organizacja, rodzaje kontroli);

12. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (skład, kompetencje);

13. Rzecznik Praw Obywatelskich (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

14. Rzecznik Praw Dziecka (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

15. Samorząd terytorialny (organy samorządu, nadzór nad działalnością komunalną);

16. Prawa i wolności człowieka i obywatela;

17. Stany nadzwyczajne (wojenny, wyjątkowy, klęski żywiołowej);

18. Polska w Unii Europejskiej.

Prowadzący przedmiot ustala, które z wymienionych treści kształcenia zostaną omówione na wykładzie, które będą stanowić zakres materiału realizowanego na ćwiczeniach, a które student samodzielnie opracuje przed przystąpieniem do egzaminu.

1. D. Górecki (red.), Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2020.

2. L. Garlicki, Polskie prawo konstytucyjne, Zarys wykładu, Warszawa 2023.

3. M. Granat. Polskie prawo koń sttygucyjne. Pytania i odpowiedzi, Warszawa 2021.

4. M. Zubik, Prawo konstytucyjnej współczesnej Polski, Warszawa 2022.

5. R. Balicki (i inni), Konstytucja i prawo konstytucyjne. Zarys wykładu, Warszawa 2020.

ćwiczenia

rozwiązywanie kazusów,

analiza orzeczeń TK i sądów

średnia z ocen cząstkowych dotyczących sprawdzianów z

- wiedzy merytorycznej

- zagadnień omówionych

- zagadnień do przygotowania

- przygotowanych wystąpień omawiających orzeczenia TK

Pojęcie źródęł prawa powszechnie obowiązującego,

Prawa i wolności obywatelskie

Pojęcie demokratycznego państwa prawnego

Gwarancje instytucjonalne demokratycznego państwa prawnego

Wybrane naczelne zasady polityczne

Formy demokracji bezpośredniej

Sądy i trybunały

Miejsce i rola samorządu terytorialnego

1. Polskie prawo konstytucyjne pod red D. Góreckiego

2. Prawo konstytucyjne - B. Banaszak

3. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r.

Wybrane orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład kursowy dotyczący analizy treści normatywnych Konstytucji RP, praktyki ustrojowej, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego, połączony z komparatystyką i rozwojem historycznym ustroju Polski.

Podstawową metodą kształcenia jest wykład konwencjonalny i problemowy, wzbogacony o elementy konwersatoryjne. Wykład stanowi słowne przekazywanie określonych treści kształcenia w postaci wypowiedzi ciągłej, usystematyzowanej, w przystępnej formie, zgodnej z zasadami logiki. Polega na podaniu gotowej wiedzy w naukowej postaci z uwzględnieniem terminologii właściwej prawu konstytucyjnemu. W zależności od realizowanej treści programowej, wykład może być także poświęcony omówieniu jakiegoś problemu, w tym sposobów oraz końcowego rozwiązania tego problemu. Cechuje go wówczas nawiązanie szerszego kontaktu wykładowcy ze słuchaczami, polegającego na uważnym, aktywnym śledzeniu wywodu wykładowcy i rozumowaniu równolegle z nauczycielem. Ponadto wykład połączony jest w pewnym stopniu z bezpośrednią aktywnością samych słuchaczy, skierowaną na rozwiązanie problemów teoretycznych lub praktycznych. Największą jego wartością jest udział studentów w poszukiwaniu odpowiedzi, dochodzeniu do prawdy i bronieniu własnego stanowiska. Wykład ten jest swoistym dialogiem pomiędzy wykładowcą a słuchaczami, którzy poprzez działanie dochodzą do rozwiązania problemu.

Ćwiczenia prowadzone są z zastosowaniem:

- metody problemowej, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metody dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metody obserwacji - uczestniczenie w konferencjach naukowych z zakresu prawa konstytucyjnego;

- metody projektu – polegającej na przygotowaniu i wygłoszeniu referatu, co sprzyja powiązaniu procesu dydaktycznego z naukowym.

Cykl wykładu jest zakończony egzaminem pisemnym, w formie rozbudowanego i przekrojowego testu jednokrotnego wyboru, którego pytania dotyczą wszystkich wymienionych treści przedmiotu (efekty kształcenia w zakresie wiedzy). Pozytywne zaliczenie egzaminu wiąże się z otrzymaniem ponad połowy punktów z testu. Warunkiem podejścia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń. Ocena zgodna z regulaminem studiów.

Na zaliczenie ćwiczenie składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne;

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami;

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy;

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami;

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria;

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

1. Przedmiot prawa konstytucyjnego i jego miejsce w systemie prawa;

2. Przekształcenia w polskim prawie konstytucyjnym 1918-1997;

3. Konstytucja i pozostałe źródła prawa;

4. Symbole i stolica państwa;

5. Zasady ustroju RP;

6. Wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela;

7. Formy demokracji bezpośredniej;

8. Sejm i Senat (wybory, organizacja, kompetencje, tryb pracy);

9. Prezydent RP (pozycja ustrojowa, wybory, kompetencje);

10. Rada Ministrów (skład, powoływanie, kompetencje);

11. Wymiar sprawiedliwości (zasady działania, rodzaje i struktura sądów);

12. Trybunał Konstytucyjny (skład, kompetencje);

13. Trybunał Stanu (odpowiedzialność konstytucyjna, procedura postępowania);

14. Najwyższa Izba Kontroli (organizacja, rodzaje kontroli);

15. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (skład, kompetencje);

16. Rzecznik Praw Obywatelskich (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

17. Rzecznik Praw Dziecka (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

18. Samorząd terytorialny (organy samorządu, nadzór nad działalnością komunalną);

19. Stany nadzwyczajne (wojenny, wyjątkowy, klęski żywiołowej);

20. Polska w Unii Europejskiej.

Prowadzący przedmiot ustala, które z wymienionych treści kształcenia zostaną omówione na wykładzie, które będą stanowić zakres materiału realizowanego na ćwiczeniach, a które student samodzielnie opracuje przed przystąpieniem do egzaminu.

1. D. Górecki (red.), Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2012.

2. B. Banaszak, Prawo Konstytucyjne, Wrocław 2012.

3. P. Sarnecki (red.), Prawo Konstytucyjne RP, Warszawa 2008.

4. W. Skrzydło (red.), Polskie prawo konstytucyjne, Lublin 2010.

5. Z. Witkowski (red.), Prawo Konstytucyjne, Toruń 2011.

6. B. Banaszak, Konstytucja RP. Komentarz, Warszawa 2009.

7. M. Domagała, D. Górecki, Wybór źródła do nauki prawa konstytucyjnego, Łódź 2008.

8. L. Garlicki, Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2016.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład kursowy dotyczący analizy treści normatywnych Konstytucji RP, praktyki ustrojowej, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego, połączony z komparatystyką i rozwojem historycznym ustroju Polski.

Podstawową metodą kształcenia jest wykład konwencjonalny i problemowy, wzbogacony o elementy konwersatoryjne. Wykład stanowi słowne przekazywanie określonych treści kształcenia w postaci wypowiedzi ciągłej, usystematyzowanej, w przystępnej formie, zgodnej z zasadami logiki. Polega na podaniu gotowej wiedzy w naukowej postaci z uwzględnieniem terminologii właściwej prawu konstytucyjnemu. W zależności od realizowanej treści programowej, wykład może być także poświęcony omówieniu jakiegoś problemu, w tym sposobów oraz końcowego rozwiązania tego problemu. Cechuje go wówczas nawiązanie szerszego kontaktu wykładowcy ze słuchaczami, polegającego na uważnym, aktywnym śledzeniu wywodu wykładowcy i rozumowaniu równolegle z nauczycielem. Ponadto wykład połączony jest w pewnym stopniu z bezpośrednią aktywnością samych słuchaczy, skierowaną na rozwiązanie problemów teoretycznych lub praktycznych. Największą jego wartością jest udział studentów w poszukiwaniu odpowiedzi, dochodzeniu do prawdy i bronieniu własnego stanowiska. Wykład ten jest swoistym dialogiem pomiędzy wykładowcą a słuchaczami, którzy poprzez działanie dochodzą do rozwiązania problemu.

Ćwiczenia prowadzone są z zastosowaniem:

- metody problemowej, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metody dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metody obserwacji - uczestniczenie w konferencjach naukowych z zakresu prawa konstytucyjnego;

- metody projektu – polegającej na przygotowaniu i wygłoszeniu referatu, co sprzyja powiązaniu procesu dydaktycznego z naukowym.

Cykl wykładu jest zakończony egzaminem pisemnym, w formie rozbudowanego i przekrojowego testu jednokrotnego wyboru, którego pytania dotyczą wszystkich wymienionych treści przedmiotu (efekty kształcenia w zakresie wiedzy). Pozytywne zaliczenie egzaminu wiąże się z otrzymaniem ponad połowy punktów z testu. Warunkiem podejścia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń. Ocena zgodna z regulaminem studiów.

Na zaliczenie ćwiczenie składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne;

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami;

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy;

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami;

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria;

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

1. Przedmiot prawa konstytucyjnego i jego miejsce w systemie prawa;

2. Przekształcenia w polskim prawie konstytucyjnym 1918-1997;

3. Konstytucja i pozostałe źródła prawa;

4. Symbole i stolica państwa;

5. Zasady ustroju RP;

6. Wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela;

7. Formy demokracji bezpośredniej;

8. Sejm i Senat (wybory, organizacja, kompetencje, tryb pracy);

9. Prezydent RP (pozycja ustrojowa, wybory, kompetencje);

10. Rada Ministrów (skład, powoływanie, kompetencje);

11. Wymiar sprawiedliwości (zasady działania, rodzaje i struktura sądów);

12. Trybunał Konstytucyjny (skład, kompetencje);

13. Trybunał Stanu (odpowiedzialność konstytucyjna, procedura postępowania);

14. Najwyższa Izba Kontroli (organizacja, rodzaje kontroli);

15. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (skład, kompetencje);

16. Rzecznik Praw Obywatelskich (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

17. Rzecznik Praw Dziecka (tryb wyboru, zakres zadań, formy działania);

18. Samorząd terytorialny (organy samorządu, nadzór nad działalnością komunalną);

19. Stany nadzwyczajne (wojenny, wyjątkowy, klęski żywiołowej);

20. Polska w Unii Europejskiej.

Prowadzący przedmiot ustala, które z wymienionych treści kształcenia zostaną omówione na wykładzie, które będą stanowić zakres materiału realizowanego na ćwiczeniach, a które student samodzielnie opracuje przed przystąpieniem do egzaminu.

1. D. Górecki (red.), Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2012.

2. B. Banaszak, Prawo Konstytucyjne, Wrocław 2012.

3. P. Sarnecki (red.), Prawo Konstytucyjne RP, Warszawa 2008.

4. W. Skrzydło (red.), Polskie prawo konstytucyjne, Lublin 2010.

5. Z. Witkowski (red.), Prawo Konstytucyjne, Toruń 2011.

6. B. Banaszak, Konstytucja RP. Komentarz, Warszawa 2009.

7. M. Domagała, D. Górecki, Wybór źródła do nauki prawa konstytucyjnego, Łódź 2008.

8. L. Garlicki, Polskie prawo konstytucyjne, Warszawa 2016.