Proseminarium

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- Metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów; tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu);

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postepowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda referatu i metoda projektu (zwłaszcza w przygotowaniu pracy zaliczeniowej, możliwe wykorzystanie zarówno w formie projektów indywidualnych, jak i zespołowych).

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

Na zaliczenie proseminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta (efekty kształcenia w zakresie wiedzy;

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych) – przede wszystkim pracy licencjackiej.

- poznanie rozwiązań prawnych z zakresu rzymskiego prawa prywatnego oraz wiodących poglądów doktryny;

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych,

- krytyczną analizę tekstów źródłowych i doktryny,

- rozwiązywanie kazusów;

- poznanie metodologii przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych (m.in. formułowanie problemów i hipotez badawczych, formułowanie argumentów za i przeciw, logiczne wnioskowanie, uzasadnianie formułowanych opinii, budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi, wymogi formalne dla prac naukowych);

- zaznajomienie się z zasadami etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej);

- przygotowanie do wyboru seminarium magisterskiego;

K. Kolańczyk, Prawo rzymskie.

W. Rozwadowski, Prawo rzymskie.

W. Wołodkiewicz, M. Zabłocka, Prawo rzymskie. Instytucje.

A. Dębiński, Rzymskie prawo prywatne.

W. Dajczak, T. Giaro, F. Longchamps de Berier, Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego.

C. Kunderewicz, Rzymskie prawo prywatne.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami prawniczymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu);

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, konferencjach naukowych;

- metoda referatu i metoda projektu (zwłaszcza w przygotowaniu pracy zaliczeniowej, możliwe wykorzystanie zarówno w formie projektów indywidualnych, jak i zespołowych)

O zaliczeniu proseminarium decydują:

- ocena uczestnictwa w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

-przygotowanie referatu i poprowadzenie jednych zajęć (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych).

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

- zapoznanie z podstawowymi regulacjami dotyczącymi prawa karnego wykonawczego (intrpretacja i ocena tych regulacji) oraz z wiodącymi poglądami doktryny i orzecznictwa w tym zakresie (krytyczna ocena tekstów doktryny i orzecznictwa);

- przygotowanie do wyboru seminarium magisterskiego i wyboru tematu pracy magisterskiej

Literatura (propozycje):

- K. Dąbkiewicz, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, wyd. 4, Woletrs Kluwer, Warszawa 2018;

- Z. Hołda, J. Hołda, J. Migdał, B. Żórawska, Prawo karne wykonawcze, wyd. 5, Wolter Kluwer, Warszawa 2017;

- J. Lachowski (red.), P. Gensikowski, L. Osiński, J. Potulski, I. Zgoliński, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, wyd. 3, C.H. Beck, Warszawa 2018;

- S. Lelental, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, wyd. 6, C.H. Beck, Warszawa 2017;

- T. Szymanowski, Prawo karne wykonawcze wraz z elementami polityki karnej i penitencjarnej, wyd. 1, Wolters Kluwer, Warszawa 2016;

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami prawniczymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu);

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, konferencjach naukowych;

- metoda referatu i metoda projektu (zwłaszcza w przygotowaniu pracy zaliczeniowej, możliwe wykorzystanie zarówno w formie projektów indywidualnych, jak i zespołowych)

Na zaliczenie proseminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta (efekty kształcenia w zakresie wiedzy;

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatu i poprowadzenie jednych zajęć (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych).

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

- zapoznanie z regulacjami prawnymi dotyczącymi prawa karnego materialnego;

- zapoznanie z wiodącymi poglądami doktryny prawa karnego materialnego;

- zapoznanie z podstawowym orzecznictwem dotyczącym prawa karnego materialnego;

- pogłębianie wiedzy o prawie karnym materialnym, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa,

- rozwiązywanie kazusów;

- metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych (m.in. formułowanie problemów i hipotez badawczych, formułowanie argumentów za i przeciw, logiczne wnioskowanie, uzasadnianie formułowanych opinii, budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi, wymogi formalne dla prac naukowych);

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej);

- przygotowanie do wyboru seminarium magisterskiego.

Opracowanie każdego z zagadnień omawianych na zajęciach oparte jest o jedną, wybraną publikację lub orzeczenie sądu, natomiast studenci mogą, wedle własnego uznania, przygotować dany problem szerzej, w oparciu o dowolnie wybrany podręcznik lub komentarz do kodeksu karnego oraz pozostałą literaturę i orzecznictwo związane z tematem.