Seminarium magisterskie

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

1. Ocena procesu nabywania przez studentów kompetencji społecznych poprzez bezpośrednią obserwację ich aktywności podczas zajęć (udział studentów w dyskusji, zaangażowanie w proces studiowania, zaangażowanie i umiejętności pracy grupowej, gotowość i umiejętności poszerzania wiedzy, itp.),

2. Przygotowanie, napisanie i obrona pracy dyplomowej.

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. M. Stahl red., Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje i zasady w teorii i orzecznictwie, Warszawa 2021,

2. Z. Duniewska, B. Jaworska-Dębska, M. Stahl red., Prawo administracyjne materialne, Warszawa 2022.

3. M. Stahl, M.Kasiński, K. Wlaźlak, Sprawiedliwość i zaufanie do władz publicznych w prawie administracyjnym, Warszawa 2015,

4. J. Zimmermann, Prawo administracyjne, Warszawa 2022.

5. M. Stahl, Z. Duniewska red., Legislacja administracyjna. Teoria, orzecznictwo, praktyka, Warszawa 2012.

6. M. Górski, Prawo ochrony środowiska, Warszawa 2021

Literatura uzupełniająca:

1. J. Zimmermann red., Aksjologia prawa administracyjnego, Tom I, Warszawa 2017,

2. Z.Duniewska, red. Dobra chronione w prawie administracyjnym, Łódź 2014,

3. I. Niżnik - Dobosz red., Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego. Publiczne prawo rzeczowe, Warszawa 2012.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

1. Ocena procesu nabywania przez studentów kompetencji społecznych poprzez bezpośrednią obserwację ich aktywności podczas zajęć (udział studentów w dyskusji, zaangażowanie w proces studiowania, zaangażowanie i umiejętności pracy grupowej, gotowość i umiejętności poszerzania wiedzy, itp.),

2. Przygotowanie, napisanie i obrona pracy dyplomowej.

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. M. Stahl red., Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje i zasady w teorii i orzecznictwie, Warszawa 2021,

2. Z. Duniewska, B. Jaworska-Dębska, M. Stahl red., Prawo administracyjne materialne, Warszawa 2022.

3. M. Stahl, M.Kasiński, K. Wlaźlak, Sprawiedliwość i zaufanie do władz publicznych w prawie administracyjnym, Warszawa 2015,

4. J. Zimmermann, Prawo administracyjne, Warszawa 2022.

5. M. Stahl, Z. Duniewska red., Legislacja administracyjna. Teoria, orzecznictwo, praktyka, Warszawa 2012.

6. M. Górski, Prawo ochrony środowiska, Warszawa 2021

Literatura uzupełniająca:

1. J. Zimmermann red., Aksjologia prawa administracyjnego, Tom I, Warszawa 2017,

2. Z.Duniewska, red. Dobra chronione w prawie administracyjnym, Łódź 2014,

3. I. Niżnik - Dobosz red., Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego. Publiczne prawo rzeczowe, Warszawa 2012.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

1. Ocena procesu nabywania przez studentów kompetencji społecznych poprzez bezpośrednią obserwację ich aktywności podczas zajęć (udział studentów w dyskusji, zaangażowanie w proces studiowania, zaangażowanie i umiejętności pracy grupowej, gotowość i umiejętności poszerzania wiedzy, itp.),

2. Przygotowanie, napisanie i obrona pracy dyplomowej.

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. M. Stahl red., Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje i zasady w teorii i orzecznictwie, Warszawa 2021,

2. Z. Duniewska, B. Jaworska-Dębska, M. Stahl red., Prawo administracyjne materialne, Warszawa 2020.

3. M. Stahl, M.Kasiński, K. Wlaźlak, Sprawiedliwość i zaufanie do władz publicznych w prawie administracyjnym, Warszawa 2015,

4. J. Zimmermann, Prawo administracyjne, Warszawa 2014.

5. M. Stahl, Z. Duniewska red., Legislacja administracyjna. Teoria, orzecznictwo, praktyka, Warszawa 2012.

Literatura uzupełniająca:

1. J. Zimmermann red., Aksjologia prawa administracyjnego, Tom I, Warszawa 2017,

2. Z.Duniewska, red. Dobra chronione w prawie administracyjnym, Łódź 2014,

3. I. Niżnik - Dobosz red., Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego. Publiczne prawo rzeczowe, Warszawa 2012.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. L. Dubel, Historia doktryn politycznych i prawnych do schyłku XX wieku, Warszawa 2012.

2. H. Izdebski, Historia myśli politycznej i prawnej, Warszawa 2013.

3. H. Olszewski - M. Zmierczak, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 1994.

4. H. Olszewski, K. Chojnicka, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004.

5. A. Sylwestrzak, Historia doktryn politycznych i prawnych, Warszawa 2013.

Literatura uzupełniająca:

1. K. Chojnicka, W. Kozub - Ciembroniewicz, Doktryny polityczne XIX i XX wieku, Kraków 2000.

2. Dziubka, B. Szlachta, L. M. Nijakowski, Idee i ideologie we współczesnym świecie, Warszawa 2008.

3. W. Kymlicka, Współczesna filozofia polityczna, Warszawa 2009.

4. A. MacIntyre, Krótka historia etyki, Warszawa 2002.

5. Z. Rau, Liberalizm. Zarys myśli politycznej XIX i XX wieku, Warszawa 2000.

6. Z. Rau, M. Chmielińska (red.), Umowa społeczna i jej krytycy w myśli politycznej i prawnej, Warszawa 2010.

7. R. Skarzyński, Konserwatyzm. Zarys dziejów filozofii politycznej, Warszawa 1998.

8. A. Szahaj, M. Jakubowski, Filozofia polityki, Warszawa 2005.

9. P. Śpiewak, Przyszłość demokracji. Wybór tekstów, Warszawa 2005.

10. G. Tinder, Myślenie polityczne, Warszawa 2003.

Student musi także zapoznać się z literaturą przedmiotu adekwatną to

opracowywanego tematu badawczego.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. L. Dubel, Historia doktryn politycznych i prawnych do schyłku XX wieku, Warszawa 2012.

2. H. Izdebski, Historia myśli politycznej i prawnej, Warszawa 2013.

3. H. Olszewski - M. Zmierczak, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 1994.

4. H. Olszewski, K. Chojnicka, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004.

5. A. Sylwestrzak, Historia doktryn politycznych i prawnych, Warszawa 2013.

Literatura uzupełniająca:

1. K. Chojnicka, W. Kozub - Ciembroniewicz, Doktryny polityczne XIX i XX wieku, Kraków 2000.

2. Dziubka, B. Szlachta, L. M. Nijakowski, Idee i ideologie we współczesnym świecie, Warszawa 2008.

3. W. Kymlicka, Współczesna filozofia polityczna, Warszawa 2009.

4. A. MacIntyre, Krótka historia etyki, Warszawa 2002.

5. Z. Rau, Liberalizm. Zarys myśli politycznej XIX i XX wieku, Warszawa 2000.

6. Z. Rau, M. Chmielińska (red.), Umowa społeczna i jej krytycy w myśli politycznej i prawnej, Warszawa 2010.

7. R. Skarzyński, Konserwatyzm. Zarys dziejów filozofii politycznej, Warszawa 1998.

8. A. Szahaj, M. Jakubowski, Filozofia polityki, Warszawa 2005.

9. P. Śpiewak, Przyszłość demokracji. Wybór tekstów, Warszawa 2005.

10. G. Tinder, Myślenie polityczne, Warszawa 2003.

Student musi także zapoznać się z literaturą przedmiotu adekwatną to

opracowywanego tematu badawczego.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. L. Dubel, Historia doktryn politycznych i prawnych do schyłku XX wieku, Warszawa 2012.

2. H. Izdebski, Historia myśli politycznej i prawnej, Warszawa 2013.

3. H. Olszewski - M. Zmierczak, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 1994.

4. H. Olszewski, K. Chojnicka, Historia doktryn politycznych i prawnych, Poznań 2004.

5. A. Sylwestrzak, Historia doktryn politycznych i prawnych, Warszawa 2013.

Literatura uzupełniająca:

1. K. Chojnicka, W. Kozub - Ciembroniewicz, Doktryny polityczne XIX i XX wieku, Kraków 2000.

2. Dziubka, B. Szlachta, L. M. Nijakowski, Idee i ideologie we współczesnym świecie, Warszawa 2008.

3. W. Kymlicka, Współczesna filozofia polityczna, Warszawa 2009.

4. A. MacIntyre, Krótka historia etyki, Warszawa 2002.

5. Z. Rau, Liberalizm. Zarys myśli politycznej XIX i XX wieku, Warszawa 2000.

6. Z. Rau, M. Chmielińska (red.), Umowa społeczna i jej krytycy w myśli politycznej i prawnej, Warszawa 2010.

7. R. Skarzyński, Konserwatyzm. Zarys dziejów filozofii politycznej, Warszawa 1998.

8. A. Szahaj, M. Jakubowski, Filozofia polityki, Warszawa 2005.

9. P. Śpiewak, Przyszłość demokracji. Wybór tekstów, Warszawa 2005.

10. G. Tinder, Myślenie polityczne, Warszawa 2003.

Student musi także zapoznać się z literaturą przedmiotu adekwatną to

opracowywanego tematu badawczego.