Seminarium magisterskie

dyskurs seminaryjny - studenci otrzymują od prowadzącego materiały (w szczególności orzeczenia, glosy, artykuły naukowe) do samodzielnego przygotowania. Na seminarium studenci omawiają zadany temat pod kierunkiem prowadzącego, który moderuje dyskusję, zwracając uwagę na kluczowe prawnicze zagadnienia wynikające z danego tematu.

wybór tematów prac magisterskich, analiza sposobu pisania prac, prezentowanie planów prac magisterskich

Zaliczenie dokonywane jest na podstawie udziału w zajęciach, przygotowania do zajęć, sposobu prezentacji zadanego materiału, aktywnego udziału w dyskusji

Prawo cywilne materialne - część ogólna, prawo rzeczowe, zobowiązania, spadki, prawo rodzinne, elementy innych dyscyplin prawa prywatnego (np. prawa autorskiego, prawa papierów wartościowych, prawa nowych technologii).

Informacje odnoszące się

komentarze do kodeksu cywilnego i inna literatura oraz orzecznictwo wskazana przez prowadzącego przy analizie konkretnego tematu

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Praca z tekstem, burza mózgów, praca w grupach, prezentacja multimedialna wraz z komentarzem prowadzącego. Analiza orzecznictwa polskich sądów powszechnych, Sądu Najwyższego oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Debata Oxfordzka.

Obecność na zajęciach. Zaprezentowanie analizy orzeczenia z zastosowaniem obowiązujących metod wykładni, które nastąpienie jest poddawane ocenie prowadzącego zajęcia.

Student:

1. zapoznaje się z wybranymi orzeczeniami polskich sądów powszechnych, Sądu Najwyższego oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

2. zdobywa wiedzę w zakresie dokonywania wykładni przepisów prawa karnego procesowego.

3. potrafi analizować tekst prawniczy.

4. doskonali prowadzenie argumentacji prawniczej.

5. wciela się w role procesowe uczestników postępowania.

6. zdobywa wiedzę w zakresie etyki i deontologii zawodów prawniczych (adwokata, radcy prawnego, sędziego, prokuratora).

7. uczy się pisania tekstów prawniczych. Doskonali umiejętności w zakresie stosowania języka prawniczego.

8. nabywa zdolność pragmatycznego wykorzystania zdobytej już wiedzy.

9. potrafi samodzielnie rozwiązywać kazusy z postępowania karnego.

P. Hofmański, Europejska Konwencja Praw Człowieka i jej znaczenie dla prawa karnego,

Białystok 1993

T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego oraz ustawa o świadku koronnym. Komentarz, Warszawa 2014.

T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępowanie karne, Warszawa 2014.

A. Murzynowski, Istota i zasady procesu karnego, Warszawa 1994.

D. Świecki, Czynności procesowe obrońcy i pełnomocnika w sprawach karnych, Warszawa 2016

D. Świecki, Postępowanie odwoławcze w sprawach karnych, Warszawa 2016.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

1. Ocena procesu nabywania przez studentów kompetencji społecznych poprzez bezpośrednią obserwację ich aktywności podczas zajęć (udział studentów w dyskusji, zaangażowanie w proces studiowania, zaangażowanie i umiejętności pracy grupowej, gotowość i umiejętności poszerzania wiedzy, itp.),

2. Przygotowanie, napisanie i obrona pracy dyplomowej.

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. M. Stahl red., Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje i zasady w teorii i orzecznictwie, Warszawa 2016,

2. Z. Duniewska, B. Jaworska-Dębska, M. Stahl red., Prawo administracyjne materialne, Warszawa 2016.

3. M. Stahl, M.Kasiński, K. Wlaźlak, Sprawiedliwość i zaufanie do władz publicznych w prawie administracyjnym, Warszawa 2015,

4. J. Zimmermann, Prawo administracyjne, Warszawa 2014.

5. M. Stahl, Z. Duniewska red., Legislacja administracyjna. Teoria, orzecznictwo, praktyka, Warszawa 2012.

Literatura uzupełniająca:

1. J. Zimmermann red., Aksjologia prawa administracyjnego, Tom I, Warszawa 2017,

2. Z.Duniewska, red. Dobra chronione w prawie administracyjnym, Łódź 2014,

3. I. Niżnik - Dobosz red., Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego. Publiczne prawo rzeczowe, Warszawa 2012.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i jej obrony.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

1. Ocena procesu nabywania przez studentów kompetencji społecznych poprzez bezpośrednią obserwację ich aktywności podczas zajęć (udział studentów w dyskusji, zaangażowanie w proces studiowania, zaangażowanie i umiejętności pracy grupowej, gotowość i umiejętności poszerzania wiedzy, itp.),

2. Przygotowanie, napisanie i obrona pracy dyplomowej.

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia studiów doktoranckich.

Literatura podstawowa:

1. M. Stahl red., Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje i zasady w teorii i orzecznictwie, Warszawa 2016,

2. Z. Duniewska, B. Jaworska-Dębska, M. Stahl red., Prawo administracyjne materialne, Warszawa 2016.

3. M. Stahl, M.Kasiński, K. Wlaźlak, Sprawiedliwość i zaufanie do władz publicznych w prawie administracyjnym, Warszawa 2015,

4. J. Zimmermann, Prawo administracyjne, Warszawa 2014.

5. M. Stahl, Z. Duniewska red., Legislacja administracyjna. Teoria, orzecznictwo, praktyka, Warszawa 2012.

Literatura uzupełniająca:

1. J. Zimmermann red., Aksjologia prawa administracyjnego, Tom I, Warszawa 2017,

2. Z.Duniewska, red. Dobra chronione w prawie administracyjnym, Łódź 2014,

3. I. Niżnik - Dobosz red., Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego. Publiczne prawo rzeczowe, Warszawa 2012.