Seminarium magisterskie

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- Metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i egzaminu magisterskiego.

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

Ocena aktywności i argumentów podnoszonych w czasie dyskusji oraz ocena wygłaszanych referatów i postępów w przygotowywaniu prac magisterskich.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych;

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych;

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

Pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych;

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów;

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii;

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej; wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia pracy nad doktoratem.

Literatura podstawowa:

R. Olszewski, D. Świecki (red.), T. Grzegorczyk, J. Tylman, M. Błoński, J. Kasiński, M. Kurowski, A,. Małolepszy, R. Olszewski, K. Rydz-Sybilak, D. Świecki, Polskie postępowanie karne, Warszawa 2022.

Literatura dodatkowa:

K.T. Boratyńska, Ł. Chojniak, W. Jasiński, Postępowanie karne, Warszawa 2018; K. Dudka, H. Paluszkiewicz, Postępowanie karne, Warszawa 2022; K. Dudka (red.), Kodeks postępowania karnego, Warszawa 2023; T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, Warszawa 2014; P. Hofmański (red.), P. Hofmański (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2011-2012; A. Sakowicz (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2020; J. Skorupka (red.), K. Kremens, K. Nowicki, J. Skorupka, Proces karny, Warszawa 2022; J. Skorupka (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2023; R.A. Stefański, S. Zabłocki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2017-2019; D. Świecki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2022; S. Waltoś, P. Hofmański, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2023; P. Wiliński (red.), A. Gerecka-Żołyńska, P. Karlik, M. Kusak, S. Stachowiak, B. Janusz-Pohl, P. Wiliński, Polski proces karny, Warszawa 2022; J. Zagrodnik (red.), R. Koper, K. Marszał, J. Zagrodnik, K. Zgryzek, Proces karny, Warszawa 2021.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- Metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i egzaminu magisterskiego.

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

Ocena aktywności i argumentów podnoszonych w czasie dyskusji oraz ocena wygłaszanych referatów i postępów w przygotowywaniu prac magisterskich.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych;

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych;

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

Pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych;

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów;

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii;

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej; wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia pracy nad doktoratem.

Literatura podstawowa:

R. Olszewski, D. Świecki (red.), T. Grzegorczyk, J. Tylman, M. Błoński, J. Kasiński, M. Kurowski, A,. Małolepszy, R. Olszewski, K. Rydz-Sybilak, D. Świecki, Polskie postępowanie karne, Warszawa 2022.

Literatura dodatkowa:

K.T. Boratyńska, Ł. Chojniak, W. Jasiński, Postępowanie karne, Warszawa 2018; K. Dudka, H. Paluszkiewicz, Postępowanie karne, Warszawa 2022; K. Dudka (red.), Kodeks postępowania karnego, Warszawa 2023; T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, Warszawa 2014; P. Hofmański (red.), P. Hofmański (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2011-2012; A. Sakowicz (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2020; J. Skorupka (red.), K. Kremens, K. Nowicki, J. Skorupka, Proces karny, Warszawa 2022; J. Skorupka (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2023; R.A. Stefański, S. Zabłocki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2017-2019; D. Świecki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2022; S. Waltoś, P. Hofmański, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2023; P. Wiliński (red.), A. Gerecka-Żołyńska, P. Karlik, M. Kusak, S. Stachowiak, B. Janusz-Pohl, P. Wiliński, Polski proces karny, Warszawa 2022; J. Zagrodnik (red.), R. Koper, K. Marszał, J. Zagrodnik, K. Zgryzek, Proces karny, Warszawa 2021.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- Metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i egzaminu magisterskiego.

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

Ocena aktywności i argumentów podnoszonych w czasie dyskusji oraz ocena wygłaszanych referatów i postępów w przygotowywaniu prac magisterskich.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych;

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych;

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

Pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych;

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów;

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii;

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia pracy nad doktoratem.

Literatura podstawowa:

R. Olszewski, D. Świecki (red.), T. Grzegorczyk, J. Tylman, M. Błoński, J. Kasiński, M. Kurowski, A,. Małolepszy, R. Olszewski, K. Rydz-Sybilak, D. Świecki, Polskie postępowanie karne, Warszawa 2022.

Literatura dodatkowa:

K.T. Boratyńska, Ł. Chojniak, W. Jasiński, Postępowanie karne, Warszawa 2018; K. Dudka, H. Paluszkiewicz, Postępowanie karne, Warszawa 2021; K. Dudka (red.), K. Dudka, M. Janicz, C. Kulesza, J. Matras, H. Paluszkiewicz, B. Skowron, Kodeks postępowania karnego, Warszawa 2020; T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, Warszawa 2014; P. Hofmański (red.), P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2011-2012; A. Sakowicz (red.), K.T. Boratyńska, P. Czarnecki, A. Górski, R. Koper, M. Królikowski, A. Sakowicz, A. Ważny, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2020; J. Skorupka (red.), K. Kremens, K. Nowicki, J. Skorupka, Proces karny, Warszawa 2020; J. Skorupka (red.), Z. Brodzisz, D. Gruszecka, I. Haӱduk-Hawrylak, W. Jasiński, J. Kosonoga, B. Nita-Światłowska, K. Nowicki, Z. Pachowicz, R. Ponikowski, W. Posnow, J. Skorupka, S. Szołucha, A. Światłowski, D. Świecki, J. Zagrodnik, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2016; R.A. Stefański, S. Zabłocki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2017-2019; D. Świecki (red.), B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2022; S. Waltoś, P. Hofmański, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2020; P. Wiliński red., A. Gerecka-Żołyńska, P. Karlik, M. Kusak, S. Stachowiak, B. Janusz-Pohl, P. Wiliński, Polski proces karny, Warszawa 2020; J. Zagrodnik (red.), R. Koper, K. Marszał, J. Zagrodnik, K. Zgryzek, Proces karny, Warszawa 2019.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

- metoda problemowa, z wykorzystaniem jej różnych odmian, np. burzy mózgów;

- metoda seminaryjna (dyskusja nad zagadnieniami z zakresu zainteresowań studentów, tekstami naukowymi, orzecznictwem itp.); możliwe korzystanie z innych metod dyskusji (np. debata oxfordzka, panelowa, okrągłego stołu); metoda referatu połączona z metodami dyskusji, także np. w ramach czynnego udziału w studenckich konferencjach naukowych;

- metoda studium przypadku (rozwiązywanie kazusów prawniczych);

- metoda obserwacji - uczestniczenie np. w rozprawach sądowych, postępowaniach przed organami administracji, konferencjach naukowych;

- metoda projektu - zwłaszcza w przygotowaniu pracy magisterskiej i egzaminu magisterskiego.

Na zaliczenie seminarium składają się:

- obowiązkowe uczestnictwo w zajęciach;

- bieżąca weryfikacja wiedzy studenta w trakcie zajęć (efekty kształcenia w zakresie wiedzy);

- ocena poziomu aktywności na zajęciach, zwłaszcza udziału w dyskusjach, sposobu formułowania wypowiedzi, oparcia ich na orzecznictwie i poglądach doktryny oraz własnej umiejętności logicznego wnioskowania i argumentacji (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- ocena samodzielności i oryginalności w formułowaniu poglądów (efekty w zakresie umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie referatów i prac pisemnych (efekty w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych);

- przygotowanie pracy magisterskiej jako rozbudowanej pracy naukowej – jej przyjęcie przez promotora (prowadzącego seminarium) stanowi podstawę końcowego zaliczenia seminarium magisterskiego.

Kryteria oceniania:

5 - bardzo dobry – wyróżniające się osiągnięcia, student nie popełnia w zasadzie błędów merytorycznych ani formalnych, ewentualnie są to błędy sporadyczne i drobne

4+ - dobry plus – osiągnięcia powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 - dobry - solidna praca, ale student popełnia zauważalne błędy

3+ - dostateczny plus – osiągnięcia na średnim poziomie, zadowalające, ale ze znaczącymi błędami

3 - dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 - niedostateczny – student wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów.

- pogłębianie wiedzy o wybranej dziedzinie nauki, zwłaszcza w zakresie tematów stanowiących przedmiot szczególnych zainteresowań studentów w ramach samodzielnej pracy i dyskusji w grupie poprzez:

- interpretację i ocenę regulacji prawnych lub praktyk administracyjnych,

- krytyczną analizę tekstów doktryny i orzecznictwa, także obcojęzycznych,

- rozwiązywanie zaawansowanych kazusów.

- pogłębiona metodologia przygotowywania ustnych i pisemnych wypowiedzi naukowych:

- formułowanie rozbudowanych problemów i hipotez badawczych,

- rozwijanie umiejętność argumentacji prawniczej, używanie rozbudowanych form argumentacyjnych adekwatnych do określonej sytuacji, korzystanie z narzędzi perswazji, odpieranie zarzutów,

- wyciąganie wniosków w oparciu o rozbudowaną argumentację, rozbudowanie uzasadnianie formułowanych opinii,

- budowanie prawidłowej struktury wypowiedzi naukowej w wersji rozbudowanej, wymogi formalne dla rozbudowanych i zaawansowanych prac naukowych;

- zasady etyki prowadzenia badań naukowych (w tym poszanowanie własności intelektualnej), służby publicznej i wykonywania zawodów prawniczych;

- przygotowanie do ewentualnego podjęcia pracy nad doktoratem.

Literatura podstawowa:

K. Dudka, H. Paluszkiewicz, Postępowanie karne, Warszawa 2018; T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępowanie karne, Warszawa 2014; S. Waltoś, P. Hofmański, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2020.

Literatura dodatkowa:

K.T. Boratyńska, Ł. Chojniak, W. Jasiński, Postępowanie karne, Warszawa 2018; K. Dudka (red.), K. Dudka, M. Janicz, C. Kulesza, J. Matras, H. Paluszkiewicz, B. Skowron, Kodeks postępowania karnego, Warszawa 2020; T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, Warszawa 2014; P. Hofmański (red.), P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2011-2012; A. Sakowicz (red.), K.T. Boratyńska, P. Czarnecki, A. Górski, R. Koper, M. Królikowski, A. Sakowicz, A. Ważny, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2020; J. Skorupka (red.), K. Kremens, K. Nowicki, J. Skorupka, Proces karny, Warszawa 2020; J. Skorupka (red.), Z. Brodzisz, D. Gruszecka, I. Haӱduk-Hawrylak, W. Jasiński, J. Kosonoga, B. Nita-Światłowska, K. Nowicki, Z. Pachowicz, R. Ponikowski, W. Posnow, J. Skorupka, S. Szołucha, A. Światłowski, D. Świecki, J. Zagrodnik, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2016; R.A. Stefański, S. Zabłocki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2017-2019; D. Świecki (red.), B. Augustyniak, K. Eichstaedt, M. Kurowski, D. Świecki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2020; J. Zagrodnik (red.), R. Koper, K. Marszał, J. Zagrodnik, K. Zgryzek, Proces karny, Warszawa 2019.