Tworzenie tekstów naukowych

T

T

T

T

W ramach godzin przewidzianej pracy własnej w wymiarze 15 godz., Student(ka) ma obowiązek konsultowania efektów tej pracy w bezpośrednim kontakcie z prowadzącym(ą) zajęcia.

Wykład konwersatoryjny, warsztaty, studia przypadków.

Ćwiczenia konwersatoryjne kończą się zaliczeniem na ocenę.

Studenta obowiązuje aktywny udział w ćwiczeniach.

Ocenę końcową przedmiotu ustala się na podstawie: krótkiego tekstu naukowego.

Zaliczenie prac ćwiczeniowych, prezentacja zespołowa (opracowanie i wygłoszenie).

Krótki tekst naukowy, napisany zgodnie z przedstawionymi zasadami, którego ocena będzie stanowiła ostateczną ocenę zaliczenia tego przedmiotu.

1. Struktura tekstu naukowego. identyfikacja tematu. Budowa wstępu. Uzasadnienie podjęcia tematu, wskazanie luki badawczej, opis celów, hipotez/pytań badawczych, zastosowanych metod badawczych, przedstawienie zakresu: czasowego, przedmiotowego, podmiotowego i terytorialnego. Przegląd literatury przedmiotu. Opracowanie danych empirycznych i zastosowanie określonych metod. Rezultaty. Wnioski/konkluzje. Warsztaty.

2. Charakterystyka formalnej/graficznej strony pracy. Układ strony, akapity, marginesy, paginacja stron, podział tekstu na: rozdziały, podpunkty. Spis treści. Ilustracje graficzne: wykresy, schematy, tabele. Charakterystyka językowej warstwy pracy. Elementy recenzji, przedmiot oceny. Ocena formalna (styl, poprawność języka i opanowania techniki pisania), ocena operacjonalizacji celu, dokładności relacji, merytorycznej warstwy pracy, ocena doboru i wykorzystania źródeł. Warsztaty.

3. Charakterystyka błędów językowych, rodzaje, najczęściej występujące zakłócenia poprawności językowej. Skróty na klawiaturze wykorzystywane do pracy z tekstem. Analiza tekstów naukowych z czasopism. Warsztaty.

4. Recenzja filmu/książki/ utworu muzycznego. Porównanie stylu naukowego i innych stylów. Specyfika stylu naukowego: komunikatywność, jednorodność, zwięzłość, jasność. Spójność logiczno-stylistyczna tekstu. Budowa zdań w perspektywie precyzji wypowiedzi. Warsztaty.

5. Przedstawienie międzynarodowych i krajowych baz danych. Źródła informacji, pozyskiwanie poprzez bazy dostępu do potrzebnych materiałów. Szkolenie biblioteczne.

6. Charakterystyka prezentacji tekstu naukowego. Konstrukcja, strona graficzna, elementy wystąpienia. Warsztaty. Prezentacja zasad oceny tekstów naukowych stanowiących podstawę oceny zaliczenia przedmiotu.

7. Prezentacja zespołowa. Wstąpienie zespołów z prezentacją. Ocena tekstów naukowych studentów.

OPRACOWANIA PODSTAWOWE

1. Gajda S., ,,Styl naukowy", [w:] ,,Współczesny język polski", pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 2001.

2. Karpowicz T., ,,Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja", Warszawa 2012.

3. Gambarelli G., Łucki Z., Praca dyplomowa i doktorska. Zdobycie promotora, pisanie na komputerze, opracowanie redakcyjne, prezentowanie, publikowanie, CeDeWu, Warszawa 2015.

4. Maćkiewicz J., Jak dobrze pisać : od myśli do tekstu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.

OPRACOWANIA ZALECANE

1. red. Polański E. Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2016

2. Polański E., Skudrzykowa A., Słownik pisowni łącznej i rozdzielnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.

3. Wilga H., Interpunkcja i składnia, Oficyna Wydawnicza Krzysztof Pazdro, Warszawa 2015.

T

T

W ramach godzin przewidzianej pracy własnej w wymiarze 15 godz., Student(ka) ma obowiązek konsultowania efektów tej pracy w bezpośrednim kontakcie z prowadzącym(ą) zajęcia.

Wykład konwersatoryjny, warsztaty, studia przypadków.

Ćwiczenia konwersatoryjne kończą się zaliczeniem na ocenę.

Studenta obowiązuje aktywny udział w ćwiczeniach.

Ocenę końcową przedmiotu ustala się na podstawie: krótkiego tekstu naukowego.

Zaliczenie prac ćwiczeniowych, prezentacja zespołowa (opracowanie i wygłoszenie).

Krótki tekst naukowy, napisany zgodnie z przedstawionymi zasadami, którego ocena będzie stanowiła ostateczną ocenę zaliczenia tego przedmiotu.

1. Struktura tekstu naukowego. identyfikacja tematu. Budowa wstępu. Uzasadnienie podjęcia tematu, wskazanie luki badawczej, opis celów, hipotez/pytań badawczych, zastosowanych metod badawczych, przedstawienie zakresu: czasowego, przedmiotowego, podmiotowego i terytorialnego. Przegląd literatury przedmiotu. Opracowanie danych empirycznych i zastosowanie określonych metod. Rezultaty. Wnioski/konkluzje. Warsztaty.

2. Charakterystyka formalnej/graficznej strony pracy. Układ strony, akapity, marginesy, paginacja stron, podział tekstu na: rozdziały, podpunkty. Spis treści. Ilustracje graficzne: wykresy, schematy, tabele. Charakterystyka językowej warstwy pracy. Elementy recenzji, przedmiot oceny. Ocena formalna (styl, poprawność języka i opanowania techniki pisania), ocena operacjonalizacji celu, dokładności relacji, merytorycznej warstwy pracy, ocena doboru i wykorzystania źródeł. Warsztaty.

3. Charakterystyka błędów językowych, rodzaje, najczęściej występujące zakłócenia poprawności językowej. Skróty na klawiaturze wykorzystywane do pracy z tekstem. Analiza tekstów naukowych z czasopism. Warsztaty.

4. Recenzja filmu/książki/ utworu muzycznego. Porównanie stylu naukowego i innych stylów. Specyfika stylu naukowego: komunikatywność, jednorodność, zwięzłość, jasność. Spójność logiczno-stylistyczna tekstu. Budowa zdań w perspektywie precyzji wypowiedzi. Warsztaty.

5. Przedstawienie międzynarodowych i krajowych baz danych. Źródła informacji, pozyskiwanie poprzez bazy dostępu do potrzebnych materiałów. Szkolenie biblioteczne.

6. Charakterystyka prezentacji tekstu naukowego. Konstrukcja, strona graficzna, elementy wystąpienia. Warsztaty. Prezentacja zasad oceny tekstów naukowych stanowiących podstawę oceny zaliczenia przedmiotu.

7. Prezentacja zespołowa. Wstąpienie zespołów z prezentacją. Ocena tekstów naukowych studentów.

OPRACOWANIA PODSTAWOWE

1. Gajda S., ,,Styl naukowy", [w:] ,,Współczesny język polski", pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 2001.

2. Karpowicz T., ,,Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja", Warszawa 2012.

3. Gambarelli G., Łucki Z., Praca dyplomowa i doktorska. Zdobycie promotora, pisanie na komputerze, opracowanie redakcyjne, prezentowanie, publikowanie, CeDeWu, Warszawa 2015.

4. Maćkiewicz J., Jak dobrze pisać : od myśli do tekstu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.

OPRACOWANIA ZALECANE

1. red. Polański E. Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2016

2. Polański E., Skudrzykowa A., Słownik pisowni łącznej i rozdzielnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.

3. Wilga H., Interpunkcja i składnia, Oficyna Wydawnicza Krzysztof Pazdro, Warszawa 2015.

T

W ramach godzin przewidywanej pracy własnej Studenci mają obowiązek rozwiązywania testów, przygotowania prezentacji na podstawie wskazanych opracowań naukowych.

Zajęciom przypisano 1 pkt ECTS. Student uczestniczy w 14 godzinach warsztatu (warsztat, typ 1). Ponadto student powinien poświęcić 14 godzin pracy bieżącej.

W ramach godzin przewidzianej pracy własnej, Student(ka) ma obowiązek konsultowania efektów tej pracy w bezpośrednim kontakcie z Prowadzącym(ą) zajęcia, na konsultacjach tradycyjnych lub w formie zdalnej.

elementy wykładu konwersatoryjnego, metody ćwiczeniowo-praktyczne oparte na wykorzystaniu różnych źródeł wiedzy, ćwiczeń przedmiotowych, obserwacji, dyskusja, prezentacja.

studenta obowiązuje obecność na zajęciach, aktywność, rozwiązywanie ćwiczeń, przygotowanie prezentacji, zaliczenie testu kompetencyjnego.

1. Styl naukowy na tle innych odmian funkcjonalnych polszczyzny. Komunikacja naukowa - jej rola, zadania i cele. Specyfika leksyki tekstów naukowych: terminologii i słownictwa erudycyjnego. Termin naukowy: jego budowa i funkcja. Różne modele i role definicji. Charakterystyczne wyróżniki stylu naukowego (strona bierna, formy bezosobowe, wyrażenia nominalne, my inkluzywne, hipotaksa i parataksa w tekście naukowym). Strona graficzna oraz wymogi estetyczne opracowania naukowego.

2. Kompozycja tekstu naukowego. Układ i funkcja poszczególnych części opracowania. Zabiegi służące realizacji struktury hierarchicznej w przekazie naukowym. Dzielenie tekstu na rozdziały, podrozdziały, akapity. Funkcja symboli, wykresów, tabel i schematów. Spis treści i streszczenie w przekazie naukowym. Rola przypisów. Przekształcenie w wypowiedzi naukowej. Zasady wykorzystania cudzej myśli: cytowanie, parafrazowanie jako podstawowa technika komunikacji w stylu naukowym. Parafraza a plagiat. Korygowanie zakłóceń w zakresie budowy tekstu naukowego.

3. Poprawność elementów językowych wypowiedzi naukowej. Pojęcia: norma językowa, innowacja językowa, błąd językowy. Przyczyny powstawania, rodzaje błędów językowych i najczęstsze zakłócenia poprawności językowej tekstów naukowych. Poprawność językowa w zakresie leksyki i frazeologii. Ćwiczenia dotyczące rozstrzygania leksykalnych zagadnień poprawnościowych.

4. Rola ortografii i interpunkcji w kształtowaniu wypowiedzi naukowej. Pisownia wielką i małą literą, pisownia nie- z imiesłowami. Znaki interpunkcyjne jako środki służące kształtowaniu jednoznaczności tekstu. Użycie kropki, przecinka, średnika, dwukropka, myślnika, wielokropka, pytajnika, funkcje cudzysłowów i nawiasów. Reguły skracania wyrazów, skróty rodzime i obce. Praktyczne doskonalenie umiejętności stosowania znaków graficznych w tekście naukowym.

5. Specyficzne właściwości składni stylu naukowego. Budowa zdań a precyzja wypowiedzi naukowej. Usterki naruszające logiczną i poprawną gramatycznie budowę zdań (błędy: w użyciu spójników i zaimków względnych, w zakresie użycia imiesłowowych równoważników zdań, błędy w szyku wyrazów w zdaniu. Ćwiczenia polegające na poprawnym dzieleniu zdań wielokrotnie złożonych i poprawianiu uchybień składniowych.

6. Spójność tekstu naukowego: kohezja i koherencja. Wyrazy i wyrażenia o funkcji spajającej. Funkcje synonimów, hiponimów, antonimów i peryfraz w osiąganiu spójności przekazu naukowego. Mechanizmy spójności tekstu naukowego w praktyce – ćwiczenia.

7. Wartość stylistyczna opracowania naukowego. Cechy dobrego stylu: komunikatywność, jednorodność, zwięzłość, jasność. Spójność logiczno-stylistyczna tekstu. Środki językowe służące komunikatywności i zwięzłości stylu. Wyszukiwanie nielogiczności, pustosłowia i uchybień stylistycznych w przekazach naukowych. Sposoby doskonalenia stylu naukowego.

Jerzy Biniewicz, Anna Starzec, Styl naukowy, w: Przewodnik po stylistyce polskiej, red. S. Gajda, Opole 1995.

Halina Kurkowska, Stanisław Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, Warszawa 2001.

Witold Doroszewski, Doskonalenie stylu naukowego, „Poradnik Językowy”, z. 10, 1976.

Witold Doroszewski, O funkcji społeczno-poznawczej języka, Warszawa 1973.

Stanisław Gajda, O tytułach tekstów. Wprowadzenie do problematyki, „Zeszyty Naukowe WSP w Opolu, Filologia Polska” XXIV, Opole 1985.

Stanisław Gajda, Podstawy badań stylistycznych nad językiem naukowym, Warszawa-Wrocław 1982.

Stanisław Gajda, Wprowadzenie do teorii terminu, Opole 1990.

Stanisław Gajda, Współczesna polszczyzna naukowa. Język czy żargon?, Opole 1990.

Zenon Klemensiewicz, O różnych odmianach współczesnej polszczyzny, w idem: Składnia, stylistyka, pedagogika językowa, Warszawa 1982.

Jadwiga Maćkiewicz, Jak pisać teksty naukowe, Gdańsk 1996.

Maria Renata Mayenowa, O spójności tekstu, Warszawa 1971.

Danuta Ostaszewska, Organizacja tekstu a problem gromadzenia i scalania jego informacji, Katowice 1991.

Jadwiga Puzynina, Lingwistyka a problem rozumienia tekstu, „Poradnik Językowy” z. 7, s. 408-416, 1984.

Aleksander Wilkoń, Spójność i struktura tekstu. Wstęp do lingwistyki tekstu, Kraków 2004.

Stanisław Bąba, Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności językowej w zakresie frazeologii, Poznań 1978.

Andrzej Markowski, Kultura języka polskiego. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005.

Stanisław Mikołajczak, Składnia tekstów naukowych: dyscypliny humanistyczne, Poznań 1990.

Andrzej Maria Lewicki, Frazeologia stylu naukowego, w: Z problemów frazeologii polskiej i słowiańskiej, t. 5. red. M. Basaj, D. Rytel, Wrocław 1988.

Maria Rachwałowa, Słownictwo tekstów naukowych, Wrocław 1986.

red. Edward Polański, Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2016.

Edward Polański, Aldona Skudrzykowa, Słownik pisowni łącznej i rozdzielnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.

Alina Gałązka, Jerzy Podracki, Gdzie postawić przecinek, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.

Herman Wilga, Interpunkcja i składnia, Oficyna Wydawnicza Krzysztof Pazdro, Warszawa 2015.

T

W ramach godzin przewidzianej pracy własnej w wymiarze 15godz., Student(ka) ma obowiązek konsultowania efektów tej pracy w bezpośrednim kontakcie z Prowadzącym(ą) zajęcia, na konsultacjach tradycyjnych lub w formie zdalnej.

Metody ćwiczeniowo-praktyczne: ćwiczeń przedmiotowych, przypadków, stolików eksperckich,

Metody problemowe: dyskusja dydaktyczna, elementy wykładu konwersatoryjnego;

Metoda podająca: elementy wykładu informacyjnego (prezentacja);

Ćwiczenia konwersatoryjne kończą się zaliczeniem na ocenę.

Studenta obowiązuje obecność na zajęciach (dopuszczalna jedna nieobecność), aktywny udział w ćwiczeniach, zaliczenie testu lub praca pisemna - do wyboru przez prowadzącego;

Ocenę końcową przedmiotu ustala się na podstawie: obecności i aktywności na zajęciach oraz pracy zaliczeniowej (test lub praca pisemna).

1. Zróżnicowanie stylistyczne współczesnego języka polskiego. Dobór środków językowych a funkcja wypowiedzi i rodzaj sytuacji komunikacyjnej

2. Definicja stylu naukowego, jego cechy, gatunki (rozprawa naukowa, prezentacja multimedialna) oraz formy wypowiedzi w tekście naukowym (klasyfikacje, streszczenie, abstrakt).

3. Terminologia naukowa, jej pochodzenie, sposoby tworzenia, reguły stosowania w tekstach naukowych.

4. Błędy stylistyczne, ich rodzaje, używanie elementów potocznych w wypowiedziach pisemnych (dysharmonia stylistyczna), naruszanie zasad jasności, prostoty i zwięzłości stylu. Błędy stylistyczne w pracach licencjackich.

5. Podstawowe zasady edycji tekstu naukowego: tekst główny i teksty poboczne – kompozycja edytorska, cytaty, przytoczenia, parafrazy, powołania, przypisy, materiały uzupełniające, bibliografia i netografia, indeksy (ćwiczenia redakcyjne).

5. Liczebniki – fleksja i składnia oraz nazwy własne – odmiana nazwisk polskich i obcych.

6. Wybrane reguły ortograficzne (pisownia tytułów książek, czasopism, wydawnictw cyklicznych) i interpunkcyjne (reguły stosowania przecinków, myślników, dwukropków; interpunkcja w zdaniu złożonym). Pisownia skrótów i skrótowców – ich odmiana, składnia i ortografia.

7. Poprawność składniowa: konstruowanie wypowiedzeń wielokrotnie złożonych w pracach naukowych, zasady używania imiesłowowych równoważników zdań.

8. Poradnictwo językowe: typy słowników i sposoby korzystania z nich (słowniki on-line), sposoby korzystania z poradni językowej UŁ, korzystanie z elektronicznych uniwersyteckich baz danych i zasobów naukowych.

OPRACOWANIA PODSTAWOWE

1. Gajda S., ,,Styl naukowy", [w:] ,,Współczesny język polski", pod red.

J. Bartmińskiego, Lublin 2001.

2. Maćkiewicz J., ,,Jak pisać teksty naukowe?", wyd. 2 poszerz., Gdańsk 1999.

3. ,,Nowy słownik poprawnej polszczyzny", pod red. A. Markowskiego, Warszawa 1999 (i następne).

4. Wolański A., ,,Edycja tekstów. Praktyczny poradnik", Warszawa 2008.

5. Karpowicz T., ,,Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja", Warszawa 2012.

OPRACOWANIA ZALECANE

1.Bartmińska I., Bartmiński J., ,,Słownik wymowy i odmiany nazwisk obcych", Olsztyn 1992.

2. Bąba S., Walczak B., ,,Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny", Warszawa - Poznań 1992.

3. Markiewicz H., ,,O cytatach i przypisach", Kraków 2004.

4. Markowski A., ,,Jak dobrze mówić i pisać po polsku", Warszawa 2000.