Dydaktyka twórczości

Realizację przedmiotu oparto na wykorzystaniu aktywizujących metod zespołowych i indywidualnych, właściwych dla dydaktyki twórczości:

- metody i techniki heurystyczne;

- zadania testowe;

- analiza wytworów

Wiedza, umiejętności i kompetencje sprawdzane są w trojaki sposób:

• wynikiem kolokwium zaliczeniowego pisemnego, obejmującego pytania otwarte oraz zadania praktyczne – warunkiem zaliczenia uzyskanie 51% punktów;

• oceną przygotowywanej koncepcji dydaktycznej, zawierającej program zajęć twórczych dla wybranej grupy dzieci, opartej na poznanych zasadach i metodach dydaktyki twórczości (ćwiczenia);

• oceną wykonywanych zadań twórczych mających charakter ćwiczeń dydaktycznych, sukcesywnie serwowanych studentom odnośnie do omawianych kwestii dydaktycznych i programów nauczania oraz stopnia aktywności w dyskusji grupowej na te tematy.

Wykłady: zaliczenie z oceną - w kolokwium zalicza co najmniej 13/ 25 pkt.

Ćwiczenia: zaliczenie z oceną – indywidualne opracowanie i przeprowadzenie w dowolnej grupie wiekowej zestawu zadań otwartych wspierających postawę twórczą dzieci. Kryteria różnicujące oceny zostaną wypracowane podczas dyskusji grupowej.

Ocena ogólna z przedmiotu: średnia z 50% oceny z wykładów i 50% oceny z ćwiczeń

1. Dydaktyka (psychodydaktyka) twórczości i jej cele, zadania oraz przedmiot badań. Szkoła tradycyjna przeciw twórczości uczniów.

2. Ewolucja idei ucznia twórczego: od Nowego Wychowania do Sternberga.

3. Zasady dydaktyki twórczości a tradycyjna dydaktyka szkolna.

4. Metody dydaktyki twórczości. Heurystyka jako źródło metod dydaktyki twórczości.

5. Problem dobrego ćwiczenia twórczego. Środki dydaktyki twórczości.

6.-7. Wybrane programy nauczania twórczości w klasach wczesnoszkolnych:

• „Żywioły. Lekcje twórczości w nauczaniu zintegrowanym”, „Przygoda z klasą”.

• „Metoda i wyobraźnia. Lekcje twórczości”

• Trening twórczego myślenia pytajnego K.J. Szmidta i E. Płóciennik.

8. Problem pomiaru efektów nauczania twórczości: podejścia i metody.

9. Seminarium zaliczeniowe.

Literatura obowiązkowa:

 Dobrołowicz W., Psychodydaktyka kreatywności, Warszawa 1994.

 Fisher R., Uczymy jak myśleć, Warszawa 1999.

 Puślecki W., Wspieranie elementarnych zdolności twórczych uczniów, Kraków1998.

 Szmidt, K.J. red. Dydaktyka twórczości: dylematy – problemy – rozwiązania, Kraków 2005.

 Szmidt K.J., Pedagogika twórczości, Gdańsk 2013.

 Szmidt K.J., Mity na temat twórczości dzieci i próba ich dekonspiracji, W: K.J. Szmidt, W. Ligęza, red. Twórczość dzieci i młodzieży. Stymulowanie – badanie – wsparcie, Kraków 2009.

 Szmidt K.J., Płóciennik E., Myślenie pytajne. Teoria i kształcenie, Łódź 2020.

Literatura uzupełniająca:

 Bonar J, Rozwijanie twórczości uczniów klas początkowych poprzez zadania dydaktyczne w toku kształcenia zintegrowanego, Łódź 2008

 Jąder M., Krok w kierunku… kreatywności. Program stymulowania twórczości na etapie edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, Kraków 2005.

 Krasoń K., Skala Postaw Twórczych i Odtwórczych (SPTO) przeznaczona dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej. Podręcznik, Katowice 2011

 Płóciennik E, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć w przedszkolu i szkole podstawowej, Łódź 2016

 Płóciennik E., Just M., Dobrakowska A., Woźniak J., Metoda i wyobraźnia. Lekcje twórczości w klasie 1/2/3. Podręcznik dla nauczyciela, Warszawa 2020

 Płóciennik E., Dobrakowska A., Zabawy z wyobraźnią. Scenariusze i obrazki o charakterze dynamicznym rozwijające wyobraźnię i myślenie twórcze dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, Łódź 2009.

 Szmidt K.J. i inni., Żywioły. Lekcje twórczości w kształceniu zintegrowanym, Warszawa 1999.

 Szmidt K.J., Trening kreatywności: podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych, Gliwice 2008.

 Szmidt K.J., Bonar J., Program edukacyjny Żywioły. Lekcje twórczości w nauczaniu zintegrowanym, Warszawa 1998.