Tutoring

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Kryteria ustalone w na zajęciach w ramach dyskusji grupowej.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Kryteria ustalone w na zajęciach w ramach dyskusji grupowej.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna. Konsultacje.

Udział w aktywnościach okołoakademickich.

Zaliczenie przysługuje studentce/studentowi która/który zrealizuje wyżej wymienione aktywności.

Indywidualne lub grupowe spotkanie z tutorem.

Udział w aktywności okołoakademickiej nie związanej bezpośrednio z tokiem studiów.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Udział w aktywnościach okołoakademickich.

Zaliczenie przysługuje studentce/studentowi która/który zrealizuje wyżej wymienione aktywności.

Przygotowanie indywidualnej mapy rozwoju

Indywidualne przedyskutowanie mapy z tutorem.

Udział w aktywności okołoakademickiej nie związanej bezpośrednio z tokiem studiów.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie bez oceny.

Kryteria ustalone na zajęciach w ramach dyskusji grupowej.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie bez oceny.

Kryteria ustalone na zajęciach w ramach dyskusji grupowej.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

W semestrze letnim 2019-2020 konsultacje tutoringowe realizowane są ze względu na pandemię w formie online na platformie TEAMS.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.