Metody aktywne w psychoedukacji

Ćwiczenia - metody aktywne: burza mózgów, dyskusja otwarta (praca w grupach, praca w parach), case study, prezentacje multimedialne, metoda symulacyjna.

1. Aktywne uczestnictwo w zajęciach - 15 pkt.

2. Prezentacja wybranej metody aktywnej - max. 15 pkt.

Uwzględnienie wymaganego zakresu prezentacji - 10 pkt.

Zastosowanie cyklu Kolba - 5 pkt.

3. Opracowanie scenariusza programu psychoedukacyjnego zgodnie z wytycznymi i dostarczenie do prowadzącej w uzgodnionym terminie - max. 35 pkt.

Punkty:

uwzględniane wszystkich wymaganych elementów scenariusza programu psychoedukacyjnego - 10 pkt.

dostosowanie zaproponowanych metod do tematu - 10 pkt.

możiiwość zrealizowania założonych celów poprzez realizację programu - 10 pkt.

efektywne zaplanowanie czasu i zasobów - 5 pkt.

Nieterminowe dostarczenie - minus 10 pkt.

4. Prezentacja wybranych ćwiczeń zgodnie z wytycznymi - max.35 pkt.

Przedstawienie krótkiego wstępu o samym programie psychoedukacyjnym: temat, grupa odbiorców, cele - 3 pkt.

Realizacja celu programu psychoedukacyjnego - 3 pkt.

Dobór metod do celu i grupy docelowej- 4 pkt.

Zaangażowanie uczestników - 3 pkt.

Uwzględnienie 4 etapów cyklu Kolba- 4 pkt.

Dostosowanie języka do słuchaczy- 3 pkt.

Stosowanie przykładów, ciekawostek. - 3 pkt.

Podsumowywanie ćwiczeń, wnioski- 3 pkt.

Narzędzia pomocnicze. - 3 pkt.

Zarządzanie czasem. - 3 pkt.

Umiejętności prezentacyjne. - 3 pkt.

Do zaliczenia wymagane jest zrealizowanie punktu 2, 3 i 4.

90-100 pkt - ocena bardzo dobra

89- 80 pkt. - ocena dobra plus

70-79 pkt. - ocena dobra

60-69 pkt. - ocena dostateczna plus

51-59 pkt. - ocena dostateczna

1. Aktywne uczestnictwo w zajęciach, podczas których pomiarowi (w procesie dyskusji) ulegają kompetencje komunikacyjne i interpersonalne studenta oraz jego gotowość do współpracy w zespole.

2. Prezentacja wybranej metody aktywnej (zadanie indywidualne lub grupowe - jest to uzależnione od liczby uczestników ćwiczeń i jest ustalane z prowadzącą zajęcia).

Wymagania:

Czas prezentacji- 30 minut.

Celem prezentacji jest przekazanie grupie wiedzy o wybranej metodzie.

Zastosowanie cyklu Kolba podczas prezentacji metody.

Zaktywizowanie grupy.

Zakres prezentacji:

- na czym polega prezentowana metoda,

- przykłady zastosowania (tematy, rodzaje warsztatów, grupy docelowe),

- plusy metody,

- ewentualne zagrożenia.

3. Opracowywanie w grupie scenariusza programu psychoedukacyjnego dla konkretnej grupy odbiorców oraz samodzielna prezentacja wybranych ćwiczeń z programu przed grupą. Wielkość grup będzie ustalona z prowadzącą na zajęciach i zależy ona od wielkości grupy zajęciowej.

Wymagania dotyczące scenariusza programu psychoedukacyjnego:

- temat związany ze specjalnością specjalnością uczestników, ważny społecznie,

- grupy odbiorców: np. rodzice, małżeństwa,

-opracowanie programu składającego się z 3 spotkań (każde spotkanie 3 godzinne),

- ustalenie potrzeb odbiorców i grupy uczestników.

- określenie celów: ogólne, szczegółowe.

- identyfikacja zasobów: ludzkich, materialnych, czas.

- planowanie treści i metod: bloki tematyczne, dobór treści (materiału nauczania), układ treści, dobór metod.

-planowanie sposobu oceniania efektów pracy (ewaluacja procesu, ewaluacja wyników).

-realizacja programu (elastyczność).

-ocena efektywności psychoedukacji.

Załączniki.

Literatura.

Studenci dostaną od prowadzącego drogą mailową wskazówki i przykładowy scenariusz programu edukacyjnego w oparciu, o które przygotują swój własny scenariusz.

Oceniane jest uwzględniane wszystkich wymaganych elementów scenariusza programu psychoedukacyjnego oraz dostosowanie zaproponowanych metod do tematu i realizacja celów.

Prezentacja wybranych ćwiczeń przed grupą, która odbędzie się na 3 ostatnich zajęciach.

Obszary brane pod uwagę przy ocenie:

Przedstawienie krótkiego wstępu o samym programie psychoedukacyjnym: temat, grupa odbiorców, cele.

Realizacja celu programu psychoedukacyjnego.

Dobór metod do celu i grupy docelowej.

Zaangażowanie uczestników.

Uwzględnienie 4 etapów cyklu Kolba.

Dostosowanie języka do słuchaczy.

Stosowanie przykładów, ciekawostek.

Podsumowywanie ćwiczeń, wnioski.

Narzędzia pomocnicze.

Zarządzanie czasem.

Umiejętności prezentacyjne.

Psychologiczne aspekty współczesnej edukacji.

• Zapoznanie z wiedzą na temat różnorodności treningów grupowych.

• Przekazanie wiedzy na temat psychoedukacji.

• Obszary zastosowania psychoedukacji w pracy psychologa.

• Kształtowanie świadomości na temat roli procesu grupowego

w stymulowaniu zmian osobistych.

• Zasady pracy z grupą.

• Zapoznanie z pojęciem i rodzajami metod aktywnych.

• Kompetencje osoby pracującej metodami aktywnymi.

• Zasady dotyczące opracowania programu psychoedukacyjnego

oraz wskazówek do przygotowywania struktur ćwiczeniowych.

• Kształtowanie umiejętności konstruowania i prezentowania programów psychoedukacynych.

• Ewaluacja programów psychoedukacyjnych.

• Dobre praktyki w psychoedukacji.

Podstawowa:

Hipsz, K. (2014). Psychoedukacja: asertywność, stres, emocje, samoocena, komunikacja interpersonalna. Warszawa: Wyd. Dr Josef Raabe Spółka Wydawnicza SP. z o o.

Kędzierska B., Znajmiecka-Sikora M. (2011). Kształcenie ustawiczne w kontekście rozwoju człowieka-grupowe metody wspierania rozwoju (s. 77-89). W: M. Znajmiecka-Sikora, B. Kędzierska (red.), Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych. Łódź: Wyd. Ego.

Kędzierska B., Znajmiecka-Sikora M. (2011). Efektywność szkoleń zawodowych i psychoedukacyjnych. Problemy metodologiczne i stan badań (s. 97-122). W: M. Znajmiecka-Sikora, B.Kędzierska (red.), Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych. Łódź: Wyd. Ego.

Woźniak, J. (2012). Ocenianie efektów szkolenia, czyli metody i problemy ewaluacji. Sopot: Wyd. GWP.

Uzupełniająca:

Czabała, C., Kluczyńska S. (2015). Poradnictwo psychologiczne. Warszawa: Wyd. PWN.

Torój, M. (2016). Praca z grupą szkoleniową. Sopot: Wyd. GWP.

Ćwiczenia - metody aktywne: burza mózgów (typy: carousel brainstorm, 635,

brainwrite, braindump, brainwalk), dyskusja otwarta (think-pair-share, praca w

grupach, praca w parach), debata oksfordzka, fishbowl, case study, search for info, 1-2-3, road map, analiza fragmentów filmów, praca z metaforą, storytelling, mapy myśli, analiza fragmentów tekstów, prezentacje multimedialne, metoda symulacyjna, gamifikacja.

Kryteria oceny scenariusza zajęć:

kompletność struktury planu zajęć 16 pkt.

kompletność elementów programu psychoedukacyjnego 15 pkt.

zasadność i innowacyjność wykorzystywanych ćwiczeń 15 pkt.

stosowanie min. trzech różnych metod aktywnych 5 pkt.

omówienie wybranej metody aktywnej 5 pkt.

jakość pomocy do zajęć 10 pkt.

komunikatywność 10 pkt.

stosowanie przykładów, ciekawostek 10 pkt.

spiralny układ treści 4 pkt.

ważność społeczna tematu 10 pkt.

nieterminowość -10 pkt.

Kryteria oceny:

1. dostateczne – przy osiągnięciu przez studenta wyniku w granicach 51-59% - ocena dostateczna (3,0)

2. więcej niż dostateczne – przy osiągnięciu przez studenta wyniku w granicach 60-69% - ocena dostateczna plus (3,5)

3. dobre – przy osiągnięciu przez studenta wyniku w granicach 70-79% - ocena dobra (4,0)

4. więcej niż dobre – przy osiągnięciu przez studenta wyniku w granicach 80-89% - ocena dobra plus (4,5)

5. bardzo dobre – przy osiągnięciu przez studenta wyniku w granicach 90-100% - ocena bardzo dobra (5,0).

Efekty kształcenia dotyczące wiedzy, umiejętności oraz kompetencji będą ocenione podczas:

-aktywnego uczestnictwa w zajęciach, podczas których pomiarowi (w procesie dyskusji) ulegają kompetencje komunikacyjne i interpersonalne studenta oraz jego gotowość do współpracy w zespole,

-prezentacja wybranej metody aktywnej (zespoły 2-3 osobowe)

- przygotowanie scenariusza programu psychoedukacyjnego z obszaru psychologii rodziny dla konkretnej grupy odbiorców- dzieci i młodzież ( na trzy spotkania, czas 3 dni, po 6 godzin) przez zespół (2-3 osoby) oraz samodzielna prezentacja wybranych ćwiczeń z programu przed grupą w wyznaczonym terminie (20-minutowe próbki dla grupy zajęciowej ).

Tematyka: Rola rodziny w kształtowaniu odporności psychicznej .

Psychoedukacja w pracy psychologa.

• Kształtowanie świadomości na temat roli procesu grupowego

w stymulowaniu zmian osobistych i grupowych.

• Pojęcie i rodzaje metod aktywnych.

• Zasady dotyczące opracowania programu psychoedukacyjnego

oraz wskazówek do przygotowywania struktur ćwiczeniowych.

• Kształtowanie umiejętności konstruowania i prezentowania programów

psychoedukacynych.

Hanson, R. (2018). Rezyliencja. Gdańsk: GWP.

Fortuna, P. (2010). Studium przypadku w praktyce szkoleniowej. Gdańsk: GWP.

Kędzierska, B., Znajmiecka-Sikora, M. (2011). Kształcenie ustawiczne w kontekście rozwoju człowieka-grupowe metody wspierania rozwoju. W: M. Znajmiecka-Sikora, B. Kędzierska (red.), Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych, s. 77-89. Łódź: Wyd. Ego.

Kędzierska, B., Znajmiecka-Sikora, M. (2011). Efektywność szkoleń zawodowych i psychoedukacyjnych. Problemy metodologiczne i stan badań. W: M. ZnajmieckaSikora, B.Kędzierska (red.), Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych, s. 97-122. Łódź: Wyd. Ego.

Strycharczyk, D., Clough P. (2017). Odporność psychiczna. Gdańsk: GWP.

Szałas, N., Bryńska, A. (2021). Myślę, czuję, działam. Psychoedukacja i psychoterapia nastolatka. Warszawa: Wyd. Centrum CBT, cz.1 i 2.

Szymczak, W.F., Wański, T. (2011). Profesjonalni trenerzy, jak planować i osiągać długofalowe rezultaty. Sopot: GWP.

Vopel, K. (1999). Poradnik dla prowadzących grupy. Teoria i praktyka zabaw

interakcyjnych. Kielce: Wyd. Jedność.

Woźniak, J. (2012). Ocenianie efektów szkolenia, czyli metody i problemy ewaluacji. Sopot: GWP.

Torój, M. (2016). Praca z grupą szkoleniową. Sopot: GWP.

Urban, M. (2010). Niekonwencjonalne metody szkoleniowe, jak uatrakcyjnić zajęcia. Gdańsk: GWP.

Ćwiczenia - metody aktywne: burza mózgów (typy: carousel brainstorm, 635, brainwrite, braindump, brainwalk), dyskusja otwarta (praca w grupach, praca w parach), debata oksfordzka, fishbowl, case study, analiza fragmentów filmów, praca z metaforą, storytelling, mapy myśli, analiza fragmentów tekstów, prezentacje multimedialne, metoda symulacyjna, gamifikacja.

Przygotowanie programu psychoedukacyjnego, przeznaczonego na trzy spotkania z grupą docelową (tematyka programu jest uzgadniana z prowadzącą) wraz z prezentacją zaproponowanej przez prowadzącą metody aktywnej. Zadanie do realizacji w grupach (2-3 osobowych). Prezentacja wyników zadania w formie 20-minutowych próbek dla grupy zajęciowej na przedostatnich i ostatnich zajęciach. Główne kryteria oceny: struktura planu i kompletność elementów programu psychoedukacyjnego, komunikatywność, komunikacja niewerbalna, ważność społeczna tematu.

• Psychologiczne aspekty współczesnej edukacji.

• Zapoznanie z wiedzą na temat różnorodności treningów grupowych.

• Przekazanie wiedzy na temat psychoedukacji.

• Obszary zastosowania psychoedukacji w pracy psychologa.

• Kształtowanie świadomości na temat roli procesu grupowego

w stymulowaniu zmian osobistych.

• Zasady pracy z grupą.

• Zapoznanie z pojęciem i rodzajami metod aktywnych.

• Kompetencje osoby pracującej metodami aktywnymi.

• Zasady dotyczące opracowania programu psychoedukacyjnego

oraz wskazówek do przygotowywania struktur ćwiczeniowych.

• Kształtowanie umiejętności konstruowania i prezentowania programów psychoedukacynych.

• Ewaluacja programów psychoedukacyjnych.

• Dobre praktyki w psychoedukacji.

Podstawowa:

Hipsz, K. (2014). Psychoedukacja: asertywność, stres, emocje, samoocena, komunikacja interpersonalna. Warszawa: Wyd. Dr Josef Raabe Spółka Wydawnicza SP. z o o.

Kędzierska B., Znajmiecka-Sikora M. (2011). Kształcenie ustawiczne w kontekście rozwoju człowieka-grupowe metody wspierania rozwoju (s. 77-89). W: M. Znajmiecka-Sikora, B. Kędzierska (red.), Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych. Łódź: Wyd. Ego.

Kędzierska B., Znajmiecka-Sikora M. (2011). Efektywność szkoleń zawodowych i psychoedukacyjnych. Problemy metodologiczne i stan badań (s. 97-122). W: M. Znajmiecka-Sikora, B.Kędzierska (red.), Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych. Łódź: Wyd. Ego.

Woźniak, J. (2012). Ocenianie efektów szkolenia, czyli metody i problemy ewaluacji. Sopot: Wyd. GWP.

Uzupełniająca:

Czabała, C., Kluczyńska S. (2015). Poradnictwo psychologiczne. Warszawa: Wyd. PWN.

Torój, M. (2016). Praca z grupą szkoleniową. Sopot: Wyd. GWP.