Recepcja i analiza dzieł sztuki
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 0200-2F003O |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Recepcja i analiza dzieł sztuki |
Jednostka: | Wydział Filozoficzno-Historyczny |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
0 LUB
3.00
(w zależności od programu)
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | brak |
Skrócony opis: |
Nauka analizy formy, treści i ekspresji dzieła sztuki oraz kształtowanie umiejętności poszukiwania powiązań intertekstualnych. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza: student posługuje się wieloznacznymi terminami „forma”, „ekspresja”; definiuje metody ikonograficzną i ikonologiczną w badaniach nad sztuką, definiuje intertekstualność. Umiejętności: analizuje formę dzieła sztuki, dokonując hierarchizacji elementów formalnych i charakteryzując opozycje formalne, opisuje wzajemne oddziaływanie form plastycznych oraz form i przestrzeni; odczytuje poszczególne poziomy treści dzieła sztuki, rekonstruuje wpływy intertekstualne; odczytuje i odróżnia ekspresję środków plastycznych, autora i odbiorcy. Kompetencje społeczne: docenia pluralizm współczesnego świata sztuki (wielość środków wyrazu, celów artystycznych), dostrzega i rekonstruuje związki sztuki z innymi rodzajami praktyk ludzkich (naukowych, społecznych, dydaktycznych itp.), respektuje ważność indywidualnej wypowiedzi zarówno twórcy jak i odbiorcy nie tylko w sferze teorii sztuki, ale i życia publicznego. |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2017/2018" (zakończony)
Okres: | 2018-02-19 - 2018-09-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Wioletta Kazimierska-Jerzyk | |
Prowadzący grup: | Wioletta Kazimierska-Jerzyk | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie lub ocena
Ćwiczenia - Ocena zgodna z regulaminem studiów |
|
Czy ECTS?: | T |
|
Informacje dodatkowe: | Systematyczność i obecność są podstawą metody warsztatowej. |
|
Metody dydaktyczne: | Wspólna analiza tekstów źródłowych, dyskusja. Wspólna praca na dysku w chmurze. Szczegóły: - analiza konkretnych reprodukcji dzieł sztuki z wykorzystaniem narzędzi interpretacyjnych zawartych w lekturze obowiązkowej; - najpierw analizujemy wspólnie kilka artefaktów, zapoznajemy się wówczas systematycznie z lekturą obowiązkową; - następnie studenci tworzą „stoliki eksperckie”, wybierają dzieło (jeden obraz w dowolnej technice), które będą wspólnie analizować - na koniec zajęć uzyskujemy relatywnie pełną interpretację dzieła. |
|
Sposoby i kryteria oceniania: | Zadanie polega na systematycznym przygotowywaniu się i wspólnym pisanie w jednym dokumencie w chmurze złożonej analizy dzieła sztuki.Kryteria oceny: - Znajomość terminologii. - Szczegółowość obserwacji. - Współpraca z pozostałymi ekspertami, wpływanie na ich interpretację (w tym systematyczność umożliwiająca interakcję). - Ogólna orientacja humanistyczna: trafne odniesienia intertekstualne. Praca studentów jest systematycznie punktowana i widoczna dla wszystkich na wspólnym dysku. Po zakończeniu zajęć najwyższa punktacja za pracę na dysku stanowi wzorzec dla 70 % oceny, 30% procent to obecność i aktywność na zajęciach. |
|
Treści kształcenia: | 1. Analiza formy: hierarchizacja elementów: formy główne i poboczne i ich szczegóły, napięcia kierunkowe, charakterystyka opozycji formalnych (otwarty/zamknięty, płaszczyzna/głębia, jasność/niejasność, linearny/malarski, wielość/jedność). 2. Analiza treści: poziomy treści wg Ervina Panofsky’ego i Rudolfa Wittkowera. 3. Analiza ekspresji: charakterystyka punktów, linii i płaszczyzn; ekspresja autora, postaci przedstawionych, odbiorcy. 4. Analiza zależności intertekstualnych: odmiany nawiązań do innych dzieł, strategii twórczych oraz szeroko rozumianego społeczno-kulturowego otoczenia. |
|
Literatura: |
Obowiązkowa. Zawiera teksty/fragmenty ważnych opracowań na temat danego typu analizy lub teksty źródłowe, od których wywodzi się dane typy analiz: 1. Wölfflin Heinrich, Podstawowe pojęcia historii sztuki, tłum. Danuta Hanulanka, Ossolineum, Wrocław 1962 (fragmenty o malarstwie i rzeźbie). Lub wydanie późniejsze. 2. Stanisław Ignacy Witkiewicz, Kompozycja, w: tegoż, Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Szkice estetyczne, wyd. I krytyczne, PIW, Warszawa 2002. 3. Panofsky Ervin, Studia z historii sztuki, i przedmowa Jan Białostocki, tłum. Wielu autorów, PIW, Warszawa 1971. 4. Wittkower Rudolf, Interpretacja symboli wizualnych, w: Symbole i symbolika, red. Michał Głowiński, tłum. Grażyna Borkowska i inni, Czytelnik, Warszawa 1990. 5. Kandinsky Wassily, Punkt i linia a płaszczyzna. Przyczynek do analizy elementów malarskich, tłum. Stanisław Fijałkowski, PIW, Warszawa 1986. 6. Anna Burzyńska, Poststrukturalizm, w: Anna Burzyńska, Michał Paweł Markowski, Teorie literatury XX wieku. Podręcznik, Znak, Kraków 2006, s. 305-351. Uzupełniająca. Zawiera pozycje bogato ilustrowane, popularyzujące sztukę poprzez przystępne analizy dzieł na ogół bardzo znanych (1- 4) oraz książkę zawierającą brawurowe, ale i kontrowersyjne interpretacje (5): 1. Bolaños Atienza María, Jak czytać sztukę, tłum. Beata Haniec, Buchmann, 2008. 2. De Rynck Patrick, Jak czytać malarstwo: rozwiązywanie zagadek, rozumienie i smakowanie dzieł dawnych mistrzów, tłum. Piotr Nowakowski, Universitas, Kraków 20 05. 3. Thompson Jon, Jak czytać malarstwo współczesne: rozwiązywanie zagadek, rozumienie i smakowanie dzieł mistrzów od Courbeta do Warhola, tłum. Joanna Holzman, Universitas, Kraków 2006. 4. Ian Jeffrey, Jak czytać fotografię: lekcje mistrzów fotografii, przedm. Max Kozloff, tłum. Jakub Jedliński, Universitas, Kraków 2009. 5. Arasse Daniel, Nie widać nic, tłum. Anna Arno, DodoEditor, Kraków 2012. |
Właścicielem praw autorskich jest UNIWERSYTET ŁÓDZKI.