Wstęp do językoznawstwa

T

T

T

Wykład informacyjny, praca w grupie z tekstami

Obecność na zajęciach. Aktywny udział w proseminarium, przygotowanie odpowiedzi na pytania dotyczące treści wykładu, opracowanie hasła dotyczącego ważnych osobowości z historii językoznawstwa (prezentacja w PowerPoint)oraz test końcowy. Test ma formę pisemną i sprawdza wiedzę zdobytą na wykładzie. Na test składa się 10 pytań otwartych. Ocena jest pozytywna w przypadku uzyskania 60% ogólnej liczby punktów. Test sprawdza wszystkie efekty kształcenia. Ocena końcowa z przedmiotu jest wypadkową wszystkich ocen cząstkowych, uzyskanych na zajęciach. Największą wagę ma ocena z testu.

Czasy przedhistoryczne i antyczne, glottogeneza, ewolucja pisma (pismo hieroglificzne, hieratyczne i demotyczne, Champollion i kamień z Rosetty, Henry Rawlinson i pismo klinowe, alfabet fenicki, grecki, cyryliczny, łaciński, Michael Ventris i pismo linearne A i B, pismo chińskie, alfabet runiczny, znaki diakrytyczne), dorobek starożytnych Indii (Panini), starożytnej Grecji (Platon, spór naturalistów i konwencjonalistów, analogistów i anomalistów) i Rzymu (Varro, Donatus), średniowiecze (scholastyka) i renesans (gramatyka z Port – Royal), językoznawstwo historyczno – porównawcze (bracia Schlegel, bracia Grimm, Rask, Bopp, Humboldt, Steinthal, Schleicher i teoria drzewa genealogicznego, Schmidt i teoria falowa), młodogramatyzm i okres przedstrukturalistyczny (bezwyjątkowość praw głosowych, Verner, Leskien, Brugmann, Paul, Delbrück, Whitney, indoeuropeistyka (hipotetyczny prajęzyk, charakterystyka rodzin językowych i języków), Ferdinand de Saussure i początki strukturalizmu (Szkoła kazańska, „Kurs językoznawstwa ogólnego”), Tesnière i składnia zależnościowa, rozwój teorii walencji.

Szkoła praska i rozwój fonologii, glossematyka, szkoła londyńska, Jerzy Kuryłowicz, strukturalizm amerykański, Bloomfield i deskryptywizm, Harris i dystrybucjonalizm, hipoteza Sapira–Whorfa), Pike i tagmemika, Karl Bühler i „teoria języka”, Chomsky i gramatyka generatywno – transformacyjna, Langacker i kognitywizm, języki sztuczne, leksykologia (semazjologia, etymologia, polisemia, homonimia, synonimia, antonimia, frazeologia, paremiografia, „–lekty” i „–nimy”), językoznawstwo w ujęciu interdyscyplinarnym (lingwistyka stosowana, kontrastywna, etnolingwistyka, psycholingwistyka, socjolingwistyka, translatoryka, neurolingwistyka, juryslingwistyka, glottodydaktyka, dialektologia, tekstologia).

Podana bibliografia obejmuje pozycje, na których opierają się zajęcia. Dla studentów ma ona charakter literatury zalecanej:

Buβmann, H., Lexikon der Sprachwissenschaft, Stuttgart 2002.

Brandt, P. et al., Sprachwissenschaft, Köln 2006.

Busch, A./ Stenschke, O., Germanistische Linguistik, Tübingen 2008.

Grzegorczykowa, R. Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 2007.

Helbig,G., Dzieje językoznawstwa nowożytnego, Wrocław 1982.

Hoffmann, L., (ed.), Sprachwissenschaft, Berlin 2000.

Knapp, A.,(ed.), Angewandte Linguistik, Tübingen 2007.

Kocsany, Piroska. Grundkurs. Linguistik. Ein Arbeitsbuch für Anfänger. Paderborn 2010.

T. Milewski, Językoznawstwo, Warszawa 2004..

K. Polański (ed.) Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Wrocław 2003.