Prawo karne
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 0500-PRKCPD |
| Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Prawo karne |
| Jednostka: | Wydział Prawa i Administracji |
| Grupy: |
Ćwiczenia dla 2 roku prawa dziennego sem. letni Ćwiczenia dla 2 roku prawa dziennego sem. zimowy |
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
| Język prowadzenia: | (brak danych) |
| Wymagania wstępne: | Student powinien posiadać wiedzę z zakresu historii prawa, w interesującym zakresie - z zakresu historii prawa karnego. Pożądana jest wiedza zarówno w zakresie historii prawa polskiego, jak i obcego, w tym prawa rzymskiego. Student potrafi wskazać podstawowe akty prawne mające wpływ na rozwój prawa karnego w Polsce i Europie, w tym konstytuujące elementarne zasady odpowiedzialności karnej. Jest w stanie wyjaśnić znaczenie pojęć z zakresu prawa karnego wykształconych w rozwoju historycznym, jak również podać wyjaśnienia pojęć, które nie są już używane w języku prawniczym, ze względu na zmianę obowiązującego prawa. Posiada umiejętność przytoczenia zarówno przykładów praktyki wymiaru sprawiedliwości, kształtujących rozwój prawa karnego, jak i jego rozwoju normatywnego. Wymagana jest znajomość zasad stanowienia prawa, procedury legislacyjnej, roli Sądu Najwyższego, Trybunału Konstytucyjnego, zakresu kompetencji sądów powszechnych, źródeł prawa powszechnie obowiązującego, pozycji prawa wspólnotowego w krajowym systemie prawnym, jak również tych praw i wolności obywatelskich, z którymi związane jest stosowanie prawa karnego. Ponadto pożądana jest wiedza odnośnie do katalogu praw i wolności człowieka i obywatela gwarantowanych konstytucyjnie oraz zasad ich ograniczania w zgodzie z wymogami Konstytucji RP. Konieczna jest zatem również wiedza odnosząca się do sposobów ochrony tych praw i wolności w przypadku ich naruszenia przez organy państwa stosujące prawo karne. Student potrafi stosować rozumowania prawnicze, zna konstrukcję normy i przepisu prawa, potrafi stosować reguły wykładni tekstu prawnego, zna zależności horyzontalne i wertykalne pomiędzy przepisami i normami. Student posiada elementarną wiedzę z zakresu filozofii, obejmującą jej podstawowe pojęcia i etapy rozwoju. |
| Skrócony opis: |
Wykład: Celem zajęć jest przyswojenie znajomości fundamentów gałęzi prawa. Przedmiotem zajęć są zatem objęte zarówno zagadnienia zasad odpowiedzialności karnej, przede wszystkim definicji przestępstwa, łącznie z teoriami odpowiedzialności na gruncie poszczególnych instytucji, jak również zasady wymiaru kary i środków karnych, obowiązywania ustawy karnej czy stosowania warunkowej reakcji karnej. W dalszej części zajęć ich przedmiotem staje się analiza poszczególnych typów rodzajowych przestępstw, które uprzednio wykorzystywane były jedynie dla zobrazowania poszczególnych problemów ogólnych odpowiedzialności karnej. Ćwiczenia: Celem zajęć ćwiczeniowych jest wprowadzenie treści nie stanowiących przedmiotu wykładu, ich utrwalenie oraz zastosowanie w praktyce (kazusy, analiza orzecznictwa). W zakresie treści przeznaczonych jako materia wykładu, celem ćwiczeń jest utrwalanie wiadomości wprowadzanych na wykładzie i ćwiczenie ich zastosowania w praktyce (kazusy, analiza orzecznictwa). |
| Efekty uczenia się: |
W zakresie wiedzy student: 1) definiuje instytucje prawa karnego, przywołuje przepisy je opisujące oraz odtwarza ze zrozumieniem ich treść, 2) klasyfikuje zdarzenia w oparciu przepisy Kodeksu karnego, zarówno w zakresie zasad odpowiedzialności, jak i kwalifikacji jako typu rodzajowego przestępstwa; wyjaśnia zastosowaną kwalifikację, wybiera przepisy w przypadku ich konkurencji, 3) wybiera właściwe dla danego kazusu i stosuje przepisy karne interpretując ich treść, 4) analizuje rozbudowane stany faktyczne; ocenia pod kątem możliwości dowodowych oraz wymiaru kary, 5) broni swoje stanowiska i potrafi argumentować merytorycznie ku jego obronie, W zakresie umiejętności: 1) wyodrębnia i identyfikuje zachowania karalne, dokonuje powiązania z przepisami karnymi, 2) adaptuje przepisy do zastosowania w konkretnych stanach faktycznych, z poszanowaniem zasad prawa karnego, W zakresie postaw społecznych, personalnych: 1) słucha stanowiska adwersarza i modyfikuje własne, 2) weryfikuje przyjęte rozwiązanie, 3) opisuje stan faktyczny i identyfikuje aplikowalne przepisy, 4) dyskutuje nad rozwiązaniem kazusu; wygłasza referat; 5) proponuje i uzasadnia własne stanowisko. |
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2024/2025" (w trakcie)
| Okres: | 2024-10-01 - 2025-09-30 |
 
PN WT ŚR C
C
C
C
C
CZ C
PT |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 60 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Jan Kulesza | |
| Prowadzący grup: | Sebastian Czechowicz, Mateusz Filipczak, Magdalena Krysiak, Krystyna Patora | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Ocena zgodna z regulaminem studiów | |
| Informacje dodatkowe: | Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń. Podczas egzaminu pisemnego nie wolno zadawać pytań, aby nie przeszkadzać w ten sposób innym osobom piszącym. Osobom pilnującym nie wolno zbliżać się do osób piszących podczas trwania egzaminu, aby nie powstało podejrzenie, że im podpowiadają. Jest to dopuszczalne jedynie w celu odebrania pracy osobie naruszającej zasadę samodzielności pracy. W razie konieczności udania się do toalety, osoba studencka wstaje, podchodzi do osoby pilnującej, informuje ją o tym i wychodzi. Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna, Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa |
|
| Sposoby i kryteria oceniania: | W zakresie wykładu: Metody oceniania: - egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz jedno albo dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania albo sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego. Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań. W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego. Prowadzący przedmiot czuwa nad prawidłowością przebiegu egzaminu, decydując o jego zasadach i przebiegu (§ 44 ust. 1 Regulaminu studiów w Uniwersytecie Łódzkim). Nie jest przewidziany egzamin w terminie poza sesją (tzw. "zerowy"). Kryteria oceniania: - egzamin pisemny: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej połowa punktów zaokrąglona w górę plus dwa punkty). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia. - egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną. Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne). W zakresie ćwiczeń: - weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń, - weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności, - cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej); nie jest dopuszczalne kolokwium roczne z całości materiału, - na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi, - prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń. W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego, chyba, że ze względu na formę zaliczenia prowadzący/a/x postanowi inaczej. Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo. Kryteria oceniania dla obu form kształcenia: 5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne) 4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami 4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów 3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami 3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria 2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów |
|
| Szczegółowe treści kształcenia: | Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych. Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco: Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej 1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji. 2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach. 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia. 4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa). 5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. 6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych). 7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta. 8. Okoliczności wyłączające czyn. 9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku. 10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność). 11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania). 12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe). 13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego. 14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej. 15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej. 16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne). 17. Okoliczności wyłączające winę: - niepoczytalność i poczytalność ograniczona; - odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia; - błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę); - stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę; - rozkaz wojskowy. 18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego. 19. Formy stadialne przestępstwa: - usiłowanie udolne i nieudolne; - czynny żal w odniesieniu do usiłowania; - karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania. 20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa). 21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja. 22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy. 23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej. 24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw. II. Część szczególna 1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. 2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. 3. Przestępstwa przeciwko wolności. 4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. 5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. 6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. 7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.). 8. Przestępstwa przeciwko mieniu. 9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw. Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: [I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej] 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa. III. Nauka o karze i innych środkach penalnych 1. Pojęcie i cele kary. 2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych. 3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary. 4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary. 5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary. 6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie). 7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym. 8. Przedawnienie i zatarcie skazania. |
|
| Literatura: |
Literatura (do wyboru): J. Kulesza (red.), Prawo karne materialne w zarysie, Warszawa 2023 L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013 System Prawa Karnego, t. 1-10 W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018 L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014 A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019 A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020 Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020 |
|
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2023/2024" (zakończony)
| Okres: | 2023-10-01 - 2024-09-30 |
PN C
WT ŚR C
C
C
C
CZ C
PT |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 60 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Jan Kulesza | |
| Prowadzący grup: | Sebastian Czechowicz, Mateusz Filipczak, Krystyna Patora | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Ocena zgodna z regulaminem studiów | |
| Informacje dodatkowe: | Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń. Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna, Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa |
|
| Sposoby i kryteria oceniania: | W zakresie wykładu: Metody oceniania: - egzamin stacjonarny: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz jedno albo dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania albo sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego. Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań. W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego. Nie jest przewidziany egzamin w terminie poza sesją (tzw. "zerowy"). Kryteria oceniania: - egzamin pisemny: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej połowa punktów zaokrąglona w górę plus dwa punkty). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia. - egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną. Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne). W zakresie ćwiczeń: - weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń, - weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności, - cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej); nie jest dopuszczalne kolokwium roczne z całości materiału, - na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi, - prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń. W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego, chyba, że ze względu na formę zaliczenia prowadzący/a/x postanowi inaczej. Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo. Kryteria oceniania dla obu form kształcenia: 5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne) 4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami 4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów 3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami 3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria 2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów |
|
| Szczegółowe treści kształcenia: | Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych. Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco: Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej 1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji. 2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach. 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia. 4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa). 5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. 6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych). 7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta. 8. Okoliczności wyłączające czyn. 9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku. 10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność). 11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania). 12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe). 13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego. 14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej. 15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej. 16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne). 17. Okoliczności wyłączające winę: - niepoczytalność i poczytalność ograniczona; - odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia; - błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę); - stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę; - rozkaz wojskowy. 18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego. 19. Formy stadialne przestępstwa: - usiłowanie udolne i nieudolne; - czynny żal w odniesieniu do usiłowania; - karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania. 20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa). 21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja. 22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy. 23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej. 24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw. II. Część szczególna 1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. 2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. 3. Przestępstwa przeciwko wolności. 4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. 5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. 6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. 7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.). 8. Przestępstwa przeciwko mieniu. 9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw. Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: [I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej] 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa. III. Nauka o karze i innych środkach penalnych 1. Pojęcie i cele kary. 2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych. 3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary. 4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary. 5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary. 6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie). 7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym. 8. Przedawnienie i zatarcie skazania. |
|
| Literatura: |
Literatura (do wyboru): J. Kulesza (red.), Prawo karne materialne w zarysie, Warszawa 2023 L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013 System Prawa Karnego, t. 1-10 W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018 L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014 A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019 A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020 Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020 |
|
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2022/2023" (zakończony)
| Okres: | 2022-10-01 - 2023-09-30 |
PN C
WT ŚR C
C
C
C
C
CZ C
C
C
PT |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 60 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Jan Kulesza | |
| Prowadzący grup: | Sebastian Czechowicz, Mateusz Filipczak, Magdalena Krysiak, Krystyna Patora | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Ocena zgodna z regulaminem studiów | |
| Informacje dodatkowe: | Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń. Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna, Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa |
|
| Sposoby i kryteria oceniania: | W zakresie wykładu: Metody oceniania: - egzamin stacjonarny: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz jedno albo dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania albo sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego. Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań. W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego. Nie jest przewidziany egzamin w terminie poza sesją (tzw. "zerowy"). Kryteria oceniania: - egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 61% punktów). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia. - egzamin pisemny, część opisowa: warunkiem oceny części opisowej jest uzyskanie minimum punktów z części testowej; podczas oceny części opisowej oceniany jest stopień realizacji Efektów kształcenia. - egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną. Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne). W zakresie ćwiczeń: - weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń, - weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności, - cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej); nie jest dopuszczalne kolokwium roczne z całości materiału, - na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi, - prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń. W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego, chyba, że ze względu na formę zaliczenia prowadzący/a/x postanowi inaczej. Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo. Kryteria oceniania dla obu form kształcenia: 5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne) 4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami 4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów 3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami 3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria 2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów |
|
| Szczegółowe treści kształcenia: | Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych. Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco: Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej 1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji. 2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach. 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia. 4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa). 5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. 6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych). 7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta. 8. Okoliczności wyłączające czyn. 9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku. 10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność). 11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania). 12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe). 13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego. 14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej. 15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej. 16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne). 17. Okoliczności wyłączające winę: - niepoczytalność i poczytalność ograniczona; - odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia; - błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę); - stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę; - rozkaz wojskowy. 18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego. 19. Formy stadialne przestępstwa: - usiłowanie udolne i nieudolne; - czynny żal w odniesieniu do usiłowania; - karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania. 20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa). 21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja. 22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy. 23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej. 24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw. II. Część szczególna 1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. 2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. 3. Przestępstwa przeciwko wolności. 4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. 5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. 6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. 7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.). 8. Przestępstwa przeciwko mieniu. 9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw. Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: [I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej] 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa. III. Nauka o karze i innych środkach penalnych 1. Pojęcie i cele kary. 2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych. 3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary. 4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary. 5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary. 6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie). 7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym. 8. Przedawnienie i zatarcie skazania. |
|
| Literatura: |
Literatura (do wyboru): J. Kulesza (red.), Prawo karne materialne w zarysie, Warszawa 2023 L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013 System Prawa Karnego, t. 1-10 W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018 L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014 A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019 A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020 Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020 |
|
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2021/2022" (zakończony)
| Okres: | 2021-10-01 - 2022-09-30 |
PN WT ŚR C
C
C
C
CZ C
PT C
C
|
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 60 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Jan Kulesza | |
| Prowadzący grup: | Sebastian Czechowicz, Mateusz Filipczak, Krystyna Patora | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Ocena zgodna z regulaminem studiów | |
| Informacje dodatkowe: | Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń. Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna, Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa |
|
| Sposoby i kryteria oceniania: | W zakresie wykładu: Metody oceniania, w zależności od sytuacji epidemicznej i możliwości technicznych egzaminu: - egzamin na Moodlu i Teamsie: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-50 pytań, - egzamin stacjonarny: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania lub sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego. Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań. W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego. Kryteria oceniania: - egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 61% punktów). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia. - egzamin pisemny, część opisowa: warunkiem oceny części opisowej jest uzyskanie minimum punktów z części testowej; podczas oceny części opisowej oceniany jest stopień realizacji Efektów kształcenia. - egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną. Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne). W zakresie ćwiczeń: - weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń, - weryfikacja przygotowania do zajęć - brak kontaktu z prowadzącym/ą/x podczas zajęć oznacza nieobecność, do zaliczenia, - weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności, - cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej), - dopuszczalna jest jednokrotna poprawa niezaliczonego kolokwium/zaliczenia/innej formy sprawdzenia wiedzy, - na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi, - prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń. W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego. Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo. Kryteria oceniania dla obu form kształcenia: 5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne) 4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami 4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów 3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami 3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria 2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów |
|
| Szczegółowe treści kształcenia: | Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych. Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco: Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej 1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji. 2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach. 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia. 4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa). 5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. 6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych). 7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta. 8. Okoliczności wyłączające czyn. 9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku. 10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność). 11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania). 12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe). 13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego. 14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej. 15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej. 16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne). 17. Okoliczności wyłączające winę: - niepoczytalność i poczytalność ograniczona; - odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia; - błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę); - stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę; - rozkaz wojskowy. 18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego. 19. Formy stadialne przestępstwa: - usiłowanie udolne i nieudolne; - czynny żal w odniesieniu do usiłowania; - karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania. 20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa). 21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja. 22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy. 23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej. 24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw. II. Część szczególna 1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. 2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. 3. Przestępstwa przeciwko wolności. 4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. 5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. 6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. 7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.). 8. Przestępstwa przeciwko mieniu. 9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw. Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń: [I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej] 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa. III. Nauka o karze i innych środkach penalnych 1. Pojęcie i cele kary. 2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych. 3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary. 4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary. 5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary. 6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie). 7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym. 8. Przedawnienie i zatarcie skazania. |
|
| Literatura: |
Literatura (do wyboru): L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013 System Prawa Karnego, t. 1-10 W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018 L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014 A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019 A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020 Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020 |
|
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2020/2021" (zakończony)
| Okres: | 2020-10-01 - 2021-09-30 |
PN C
C
WT C
ŚR CZ C
C
PT |
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 60 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Jan Kulesza | |
| Prowadzący grup: | Justyna Badziak, Sebastian Czechowicz, Aleksandra Dąbek, Krystyna Patora | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Ocena zgodna z regulaminem studiów | |
| Informacje dodatkowe: | Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń. Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna, Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa |
|
| Sposoby i kryteria oceniania: | W zakresie wykładu: Metody oceniania: - egzamin pisemny testowy jednokrotnego wyboru obejmujący 30-40 pytań, lub - egzamin ustny złożony z 3 pytań. Kryteria oceniania: - egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 2/3 punktów plus jeden). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia, - egzamin ustny – kryterium oceny jest stopień realizacji założonych Efektów kształcenia, Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne). W zakresie ćwiczeń: Metody i kryteria oceniania są ustalane przez prowadzących ćwiczenia. Zaleca się uwzględnienie obecności na zajęciach, aktywności, pracy z literaturą i orzecznictwem. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo. Kryteria oceniania dla obu form kształcenia: 5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne) 4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami 4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów 3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami 3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria 2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów |
|
| Szczegółowe treści kształcenia: | Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych. Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco: Wykład: I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej 1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji. 2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach. 3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa. 4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa). 5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. 6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych). 7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta. 8. Okoliczności wyłączające czyn. 9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku. 10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność). 11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania). 12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe). 13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego. 14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej. 15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej. 16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne). 17. Okoliczności wyłączające winę: - niepoczytalność i poczytalność ograniczona; - odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia; - błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę); - stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę; - rozkaz wojskowy. 18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego. 19. Formy stadialne przestępstwa: - usiłowanie udolne i nieudolne; - czynny żal w odniesieniu do usiłowania; - karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania. 20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa). 21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja. 22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy. 23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej. 24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw. II. Część szczególna 1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu. 2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. 3. Przestępstwa przeciwko wolności. 4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. 5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece. 6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej. 7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.). 8. Przestępstwa przeciwko mieniu. 9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw. Ćwiczenia: (III.) Nauka o karze i innych środkach penalnych 1. Pojęcie i cele kary. 2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych. 3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary. 4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary. 5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary. 6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie). 7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym. 8. Przedawnienie i zatarcie skazania. |
|
| Literatura: |
Literatura (do wyboru): L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013 oraz inna literatura wskazana przez prowadzącego na potrzeby zajęć. |
|
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2019/2020" (zakończony)
| Okres: | 2019-10-01 - 2020-09-30 |
PN C
C
WT C
C
ŚR CZ PT C
C
|
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 60 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Witold Kulesza | |
| Prowadzący grup: | Justyna Badziak, Aleksandra Dąbek, Jan Kulesza | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Ocena zgodna z regulaminem studiów | |
| Informacje dodatkowe: | Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń. Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna, Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa |
|
| Sposoby i kryteria oceniania: | W zakresie wykładu: Metody oceniania: - egzamin pisemny testowy jednokrotnego wyboru obejmujący 30-40 pytań uzupełniony pytaniem/pytaniami opisowymi, - egzamin ustny złożony z 3 pytań, poprzedzony pracą pisemną stanowiącą komentarz do orzeczenia sądowego, Kryteria oceniania: - egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 2/3 punktów plus jeden). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia, - egzamin pisemny, część opisowa – pytanie opisowe jest formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia, - egzamin ustny – kryterium oceny jest stopień realizacji założonych Efektów kształcenia, Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne). W zakresie ćwiczeń: Metody i kryteria oceniania są ustalane przez prowadzących ćwiczenia. Zaleca się uwzględnienie obecności na zajęciach, aktywności, pracy z literaturą i orzecznictwem. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo. Kryteria oceniania dla obu form kształcenia: 5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne) 4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami 4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów 3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami 3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria 2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów |
|
| Szczegółowe treści kształcenia: | Wykład: I. Część ogólna. 1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego 2. Funkcje prawa karnego. Zasady prawa karnego 3. Pojęcie przestępstwa i jego elementy 4. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. 5. Klasyfikacja przestępstw 6. Społeczna szkodliwość czynu i wina. Znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu 7. Kontratypy. Ogólna teoria kontratypów. Obrona konieczna. Stan wyższej konieczności. Ryzyko nowatorstwa. Dozwolona krytyka. Ostateczna potrzeba. Działanie w ramach uprawnień i obowiązków. Zgoda dysponenta dobrem. Zabiegi lecznicze. Karcenie małoletnich. Ryzyko sportowe. Kontratypy zwyczajowe 8. Wina. Okoliczności wyłączające winę. Nieletniość. Niepoczytalność. Błąd co do faktu. Błąd co do kontratypu lub okoliczności wyłączającej winę. Błąd co do prawa. Stan wyższej konieczności wyłączający winę. Działanie na rozkaz. 9. Formy stadialne przestępstwa 10. Formy współdziałania przestępnego 11. Zbieg przestępstw i zbieg przepisów ustawy 12. Czyn ciągły i ciąg przestępstw II. Część szczególna 1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu 2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu i bezpieczeństwu w komunikacji 3. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej 4. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego 5. Przestępstwa przeciwko mieniu 6. Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu oraz przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi Ćwiczenia: I. Ustawa karna i jej obowiązywanie względem osób, czasu i przestrzeni. II. Nauka o karze 1. Definicja i cele kary. Teorie kary. Rozwój kar. 2. Kary. Kara grzywny. Kara ograniczenia wolności. Kara pozbawienia wolności 3. Środki karne, kompensacyjne i przepadek. 4. Środki probacyjne. Warunkowe umorzenie postępowania. Warunkowe zawieszenie wykonania kary. Warunkowe przedterminowe zwolnienie 5. Zasady i dyrektywy wymiaru kary i środków karnych 6. Nadzwyczajny wymiar kary. Nadzwyczajne złagodzenie. Nadzwyczajne obostrzenie. Kara łączna 7. Środki zabezpieczające 8. Przedawnienie. Zatarcie skazania |
|
| Literatura: |
Literatura (do wyboru): L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie A. Marek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie K. Indecki, A. Liszewska, Prawo karne materialne. Nauka o przestępstwie, karze i środkach penalnych, Dom Wydawniczy ABC 2002. |
|
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2017/2018" (zakończony)
| Okres: | 2017-10-01 - 2018-09-30 |
PN WT ŚR CZ C
C
PT C
C
C
C
|
| Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 60 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Witold Kulesza | |
| Prowadzący grup: | Justyna Badziak, Jacek Bernal, Mateusz Filipczak, Jan Kulesza, Joanna Łuczak-Tarka, Magdalena Niewiadomska-Krawczyk, Aleksandra Tomporek, Paulina Żarnowska-Grabarz | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: | Ocena zgodna z regulaminem studiów | |
| Informacje dodatkowe: | Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń. Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. |
|
| Metody dydaktyczne: | Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna, Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa |
|
| Sposoby i kryteria oceniania: | W zakresie wykładu: Metody oceniania: - egzamin pisemny testowy jednokrotnego wyboru obejmujący 30-40 pytań uzupełniony pytaniem/pytaniami opisowymi, - egzamin ustny złożony z 3 pytań, poprzedzony pracą pisemną stanowiącą komentarz do orzeczenia sądowego, Kryteria oceniania: - egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 2/3 punktów plus jeden). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia, - egzamin pisemny, część opisowa – pytanie opisowe jest formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia, - egzamin ustny – kryterium oceny jest stopień realizacji założonych Efektów kształcenia, Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne). W zakresie ćwiczeń: Metody i kryteria oceniania są ustalane przez prowadzących ćwiczenia. Zaleca się uwzględnienie obecności na zajęciach, aktywności, pracy z literaturą i orzecznictwem. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo. Kryteria oceniania dla obu form kształcenia: 5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne) 4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami 4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów 3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami 3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria 2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów |
|
| Szczegółowe treści kształcenia: | Wykład: I. Część ogólna. 1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego 2. Funkcje prawa karnego. Zasady prawa karnego 3. Pojęcie przestępstwa i jego elementy 4. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. 5. Klasyfikacja przestępstw 6. Społeczna szkodliwość czynu i wina. Znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu 7. Kontratypy. Ogólna teoria kontratypów. Obrona konieczna. Stan wyższej konieczności. Ryzyko nowatorstwa. Dozwolona krytyka. Ostateczna potrzeba. Działanie w ramach uprawnień i obowiązków. Zgoda dysponenta dobrem. Zabiegi lecznicze. Karcenie małoletnich. Ryzyko sportowe. Kontratypy zwyczajowe 8. Wina. Okoliczności wyłączające winę. Nieletniość. Niepoczytalność. Błąd co do faktu. Błąd co do kontratypu lub okoliczności wyłączającej winę. Błąd co do prawa. Stan wyższej konieczności wyłączający winę. Działanie na rozkaz. 9. Formy stadialne przestępstwa 10. Formy współdziałania przestępnego 11. Zbieg przestępstw i zbieg przepisów ustawy 12. Czyn ciągły i ciąg przestępstw II. Część szczególna 1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu 2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu i bezpieczeństwu w komunikacji 3. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej 4. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego 5. Przestępstwa przeciwko mieniu 6. Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu oraz przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi Ćwiczenia: I. Ustawa karna i jej obowiązywanie względem osób, czasu i przestrzeni. II. Nauka o karze 1. Definicja i cele kary. Teorie kary. Rozwój kar. 2. Kary. Kara grzywny. Kara ograniczenia wolności. Kara pozbawienia wolności 3. Środki karne, kompensacyjne i przepadek. 4. Środki probacyjne. Warunkowe umorzenie postępowania. Warunkowe zawieszenie wykonania kary. Warunkowe przedterminowe zwolnienie 5. Zasady i dyrektywy wymiaru kary i środków karnych 6. Nadzwyczajny wymiar kary. Nadzwyczajne złagodzenie. Nadzwyczajne obostrzenie. Kara łączna 7. Środki zabezpieczające 8. Przedawnienie. Zatarcie skazania |
|
| Literatura: |
Literatura (do wyboru): L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie A. Marek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie K. Indecki, A. Liszewska, Prawo karne materialne. Nauka o przestępstwie, karze i środkach penalnych, Dom Wydawniczy ABC 2002. |
|
Właścicielem praw autorskich jest UNIWERSYTET ŁÓDZKI.
