Prawo karne

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.

Podczas egzaminu pisemnego nie wolno zadawać pytań, aby nie przeszkadzać w ten sposób innym osobom piszącym.

Osobom pilnującym nie wolno zbliżać się do osób piszących podczas trwania egzaminu, aby nie powstało podejrzenie, że im podpowiadają. Jest to dopuszczalne jedynie w celu odebrania pracy osobie naruszającej zasadę samodzielności pracy.

W razie konieczności udania się do toalety, osoba studencka wstaje, podchodzi do osoby pilnującej, informuje ją o tym i wychodzi.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna,

Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa

W zakresie wykładu:

Metody oceniania:

- egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz jedno albo dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania albo sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego.

Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań.

W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego. Prowadzący przedmiot czuwa nad prawidłowością przebiegu egzaminu, decydując o jego zasadach i przebiegu (§ 44 ust. 1 Regulaminu studiów w Uniwersytecie Łódzkim).

Nie jest przewidziany egzamin w terminie poza sesją (tzw. "zerowy").

Kryteria oceniania:

- egzamin pisemny: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej połowa punktów zaokrąglona w górę plus dwa punkty). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia.

- egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną.

Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne).

W zakresie ćwiczeń:

- weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń,

- weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności,

- cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej); nie jest dopuszczalne kolokwium roczne z całości materiału,

- na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi,

- prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń.

W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego, chyba, że ze względu na formę zaliczenia prowadzący/a/x postanowi inaczej.

Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania.

Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo.

Kryteria oceniania dla obu form kształcenia:

5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne)

4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów

3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami

3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych.

Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco:

Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej

1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji.

2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach.

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia.

4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa).

5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu.

6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych).

7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta.

8. Okoliczności wyłączające czyn.

9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku.

10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność).

11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania).

12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe).

13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego.

14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej.

15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej.

16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne).

17. Okoliczności wyłączające winę:

- niepoczytalność i poczytalność ograniczona;

- odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia;

- błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę);

- stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę;

- rozkaz wojskowy.

18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego.

19. Formy stadialne przestępstwa:

- usiłowanie udolne i nieudolne;

- czynny żal w odniesieniu do usiłowania;

- karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania.

20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa).

21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja.

22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy.

23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej.

24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw.

II. Część szczególna

1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

3. Przestępstwa przeciwko wolności.

4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności.

5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece.

6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej.

7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.).

8. Przestępstwa przeciwko mieniu.

9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw.

Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

[I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej]

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa.

III. Nauka o karze i innych środkach penalnych

1. Pojęcie i cele kary.

2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych.

3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary.

4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary.

5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary.

6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie).

7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym.

8. Przedawnienie i zatarcie skazania.

Literatura (do wyboru):

J. Kulesza (red.), Prawo karne materialne w zarysie, Warszawa 2023

L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013

System Prawa Karnego, t. 1-10

W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018

L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014

A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019

A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020

Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna,

Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa

W zakresie wykładu:

Metody oceniania:

- egzamin stacjonarny: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz jedno albo dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania albo sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego.

Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań.

W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego.

Nie jest przewidziany egzamin w terminie poza sesją (tzw. "zerowy").

Kryteria oceniania:

- egzamin pisemny: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej połowa punktów zaokrąglona w górę plus dwa punkty). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia.

- egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną.

Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne).

W zakresie ćwiczeń:

- weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń,

- weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności,

- cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej); nie jest dopuszczalne kolokwium roczne z całości materiału,

- na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi,

- prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń.

W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego, chyba, że ze względu na formę zaliczenia prowadzący/a/x postanowi inaczej.

Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania.

Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo.

Kryteria oceniania dla obu form kształcenia:

5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne)

4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów

3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami

3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych.

Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco:

Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej

1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji.

2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach.

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia.

4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa).

5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu.

6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych).

7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta.

8. Okoliczności wyłączające czyn.

9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku.

10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność).

11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania).

12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe).

13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego.

14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej.

15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej.

16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne).

17. Okoliczności wyłączające winę:

- niepoczytalność i poczytalność ograniczona;

- odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia;

- błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę);

- stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę;

- rozkaz wojskowy.

18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego.

19. Formy stadialne przestępstwa:

- usiłowanie udolne i nieudolne;

- czynny żal w odniesieniu do usiłowania;

- karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania.

20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa).

21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja.

22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy.

23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej.

24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw.

II. Część szczególna

1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

3. Przestępstwa przeciwko wolności.

4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności.

5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece.

6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej.

7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.).

8. Przestępstwa przeciwko mieniu.

9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw.

Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

[I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej]

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa.

III. Nauka o karze i innych środkach penalnych

1. Pojęcie i cele kary.

2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych.

3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary.

4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary.

5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary.

6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie).

7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym.

8. Przedawnienie i zatarcie skazania.

Literatura (do wyboru):

J. Kulesza (red.), Prawo karne materialne w zarysie, Warszawa 2023

L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013

System Prawa Karnego, t. 1-10

W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018

L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014

A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019

A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020

Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna,

Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa

W zakresie wykładu:

Metody oceniania:

- egzamin stacjonarny: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz jedno albo dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania albo sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego.

Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań.

W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego.

Nie jest przewidziany egzamin w terminie poza sesją (tzw. "zerowy").

Kryteria oceniania:

- egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 61% punktów). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia.

- egzamin pisemny, część opisowa: warunkiem oceny części opisowej jest uzyskanie minimum punktów z części testowej; podczas oceny części opisowej oceniany jest stopień realizacji Efektów kształcenia.

- egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną.

Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne).

W zakresie ćwiczeń:

- weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń,

- weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności,

- cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej); nie jest dopuszczalne kolokwium roczne z całości materiału,

- na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi,

- prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń.

W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego, chyba, że ze względu na formę zaliczenia prowadzący/a/x postanowi inaczej.

Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania.

Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo.

Kryteria oceniania dla obu form kształcenia:

5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne)

4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów

3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami

3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych.

Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco:

Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej

1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji.

2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach.

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia.

4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa).

5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu.

6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych).

7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta.

8. Okoliczności wyłączające czyn.

9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku.

10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność).

11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania).

12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe).

13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego.

14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej.

15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej.

16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne).

17. Okoliczności wyłączające winę:

- niepoczytalność i poczytalność ograniczona;

- odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia;

- błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę);

- stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę;

- rozkaz wojskowy.

18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego.

19. Formy stadialne przestępstwa:

- usiłowanie udolne i nieudolne;

- czynny żal w odniesieniu do usiłowania;

- karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania.

20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa).

21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja.

22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy.

23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej.

24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw.

II. Część szczególna

1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

3. Przestępstwa przeciwko wolności.

4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności.

5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece.

6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej.

7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.).

8. Przestępstwa przeciwko mieniu.

9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw.

Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

[I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej]

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa.

III. Nauka o karze i innych środkach penalnych

1. Pojęcie i cele kary.

2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych.

3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary.

4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary.

5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary.

6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie).

7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym.

8. Przedawnienie i zatarcie skazania.

Literatura (do wyboru):

J. Kulesza (red.), Prawo karne materialne w zarysie, Warszawa 2023

L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013

System Prawa Karnego, t. 1-10

W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018

L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014

A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019

A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020

Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna,

Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa

W zakresie wykładu:

Metody oceniania, w zależności od sytuacji epidemicznej i możliwości technicznych egzaminu:

- egzamin na Moodlu i Teamsie: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-50 pytań,

- egzamin stacjonarny: egzamin pisemny testowy obejmujący 30-40 pytań oraz dwa pytania opisowe w formie kazusu do rozwiązania lub sporządzenia oceniającego ją komentarza do tezy wyroku sądowego.

Metody oceniania wiedzy osób posiadających zgodę na IOS: egzamin ustny złożony z trzech pytań.

W trakcie egzaminu nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego.

Kryteria oceniania:

- egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 61% punktów). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia.

- egzamin pisemny, część opisowa: warunkiem oceny części opisowej jest uzyskanie minimum punktów z części testowej; podczas oceny części opisowej oceniany jest stopień realizacji Efektów kształcenia.

- egzamin ustny: odpowiedź na przynajmniej dwa z trzech pytań, pozwalająca na przyjęcie osiągnięcia Efektów kształcenia. Brak odpowiedzi albo odpowiedź nie dająca podstaw do przyjęcia osiągnięcia Efektów kształcenia, na pytanie obejmujące naukę o przestępstwie, uniemożliwia zaliczenie egzaminu z oceną pozytywną.

Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne).

W zakresie ćwiczeń:

- weryfikacja obowiązkowej obecności na zajęciach - każda nieobecność musi być zaliczona na dyżurze albo pisemnie (rozwiązanie kazusu, komentarz do tezy orzeczenia, itp.) w terminie dwóch tygodni; w przypadku nieobecności przekraczających połowę liczby zaplanowanych zajęć dydaktycznych brak jest możliwości zaliczenia ćwiczeń,

- weryfikacja przygotowania do zajęć - brak kontaktu z prowadzącym/ą/x podczas zajęć oznacza nieobecność, do zaliczenia,

- weryfikacja przygotowania do zajęć (pytania, testy, zaliczenia ustne) - nieprzygotowanie do zajęć oznacza konieczność zaliczenia danej materii w formie jak dla nieobecności,

- cykliczna weryfikacja wiedzy poprzez kolokwia, w tym maksymalnie kolokwia semestralne; kolokwium po semestrze zimowym jest dopuszczalne po zakończeniu zimowej sesji poprawkowej; formy kolokwium pozostawione do wyboru są prowadzącym (test, kazus, teza, esej),

- dopuszczalna jest jednokrotna poprawa niezaliczonego kolokwium/zaliczenia/innej formy sprawdzenia wiedzy,

- na ocenę z ćwiczeń składają się wszystkie oceny z całego roku, łącznie z niedostatecznymi,

- prowadzący/a/x ma prawo odnotowywać pozytywną aktywność na zajęciach, która ma wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń.

W trakcie zaliczenia w każdej z przewidzianych form nie jest dopuszczalny dostęp do treści Kodeksu karnego.

Prowadzący/a/x ćwiczenia ma prawo zaproponować łagodniejsze zasady zaliczania.

Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo.

Kryteria oceniania dla obu form kształcenia:

5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne)

4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów

3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami

3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych.

Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco:

Zagadnienia przedstawiane na wykładzie, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej

1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji.

2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach.

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa - wybrane zagadnienia.

4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa).

5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu.

6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych).

7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta.

8. Okoliczności wyłączające czyn.

9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku.

10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność).

11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania).

12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe).

13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego.

14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej.

15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej.

16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne).

17. Okoliczności wyłączające winę:

- niepoczytalność i poczytalność ograniczona;

- odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia;

- błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę);

- stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę;

- rozkaz wojskowy.

18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego.

19. Formy stadialne przestępstwa:

- usiłowanie udolne i nieudolne;

- czynny żal w odniesieniu do usiłowania;

- karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania.

20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa).

21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja.

22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy.

23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej.

24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw.

II. Część szczególna

1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

3. Przestępstwa przeciwko wolności.

4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności.

5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece.

6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej.

7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.).

8. Przestępstwa przeciwko mieniu.

9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw.

Zagadnienia przedstawiane na ćwiczeniach, utrwalane i stosowane w praktyce podczas ćwiczeń:

[I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej]

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa.

III. Nauka o karze i innych środkach penalnych

1. Pojęcie i cele kary.

2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych.

3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary.

4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary.

5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary.

6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie).

7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym.

8. Przedawnienie i zatarcie skazania.

Literatura (do wyboru):

L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013

System Prawa Karnego, t. 1-10

W. Brzozowski, A. Krzywoń, M. Wiącek, Prawa człowieka, Wolters Kluwer, Warszawa 2018

L. Morawski, Zasady wykładni prawa, TNOIK, Toruń 2014

A. Zientara, Kazusy karne materialne, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019

A. Kania-Chramęga, O. Włodkowski, Prawo karne materialne. Część ogólna. Kazusy i zadania problemowe. Orzecznictwo, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2020

Kodeks karny, Orzecznictwo Aplikanta, 5. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2020

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna,

Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa

W zakresie wykładu:

Metody oceniania:

- egzamin pisemny testowy jednokrotnego wyboru obejmujący 30-40 pytań,

lub

- egzamin ustny złożony z 3 pytań.

Kryteria oceniania:

- egzamin pisemny, część testowa: kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 2/3 punktów plus jeden). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia,

- egzamin ustny – kryterium oceny jest stopień realizacji założonych Efektów kształcenia,

Wszystkie metody (testowa, opisowa, wypowiedź pisemna) mają na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne).

W zakresie ćwiczeń:

Metody i kryteria oceniania są ustalane przez prowadzących ćwiczenia. Zaleca się uwzględnienie obecności na zajęciach, aktywności, pracy z literaturą i orzecznictwem. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo.

Kryteria oceniania dla obu form kształcenia:

5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne)

4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów

3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami

3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych.

Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco:

Wykład:

I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej

1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji.

2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach.

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa.

4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa).

5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu.

6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych).

7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta.

8. Okoliczności wyłączające czyn.

9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku.

10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność).

11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania).

12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe).

13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego.

14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej.

15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej.

16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne).

17. Okoliczności wyłączające winę:

- niepoczytalność i poczytalność ograniczona;

- odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia;

- błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę);

- stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę;

- rozkaz wojskowy.

18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego.

19. Formy stadialne przestępstwa:

- usiłowanie udolne i nieudolne;

- czynny żal w odniesieniu do usiłowania;

- karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania.

20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa).

21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja.

22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy.

23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej.

24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw.

II. Część szczególna

1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

3. Przestępstwa przeciwko wolności.

4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności.

5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece.

6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej.

7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.).

8. Przestępstwa przeciwko mieniu.

9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw.

Ćwiczenia:

(III.) Nauka o karze i innych środkach penalnych

1. Pojęcie i cele kary.

2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych.

3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary.

4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary.

5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary.

6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie).

7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym.

8. Przedawnienie i zatarcie skazania.

Literatura (do wyboru):

L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.

Liczba punktów ECTS określona jest w planie studiów (siatce godzin), dostępnym na stronie internetowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład: 1) wykład informacyjny, 2) wykład problemowy, 3) opowiadanie, opis 4) klasyczna problemowa, 5) sytuacyjna,

Ćwiczenia: 1) klasyczna problemowa, 2) sytuacyjna, 3) giełda pomysłów, 4) ćwiczeniowa

W zakresie wykładu:

Metody oceniania:

- egzamin pisemny testowy jednokrotnego wyboru obejmujący 30-40 pytań

Kryteria oceniania:

kryterium zaliczenia jest uzyskanie wymaganej liczby punktów (przynajmniej 2/3 punktów plus jeden). Siatka punktów z przypisanymi ocenami jest ustalana każdego roku w zależności od liczby pytań w teście. Pytania są formułowane w sposób pozwalający zweryfikować realizację założonych Efektów kształcenia.

Metoda ta ma na celu weryfikację wiedzy w zakresie definicji pojęć z zakresu prawa karnego oraz wskazania właściwej kwalifikacji prawnej dla podanego stanu faktycznego (wiedza). Wymaga się również rozróżnienia zachowań karalnych od prawnie irrelewantnych (umiejętności, postawy społeczne i personalne).

W zakresie ćwiczeń:

Metody i kryteria oceniania są ustalane przez prowadzących ćwiczenia. Zaleca się uwzględnienie obecności na zajęciach, aktywności, pracy z literaturą i orzecznictwem. Przyjęte przez prowadzących ćwiczenia metody i kryteria oceniania muszą weryfikować: w zakresie wiedzy: znajomość definicji z zakresu prawa karnego; w zakresie wiedzy i umiejętności: klasyfikację zachowań jako karalnych bądź irrelewantnych oraz umiejętność podania właściwej kwalifikacji prawnej, w zakresie postaw społecznych, personalnych: umiejętność prowadzenia merytorycznej dyskusji, w tym prezentowania i uzasadniania przyjętego stanowiska, weryfikacji przyjętych założeń w oparciu o literaturę i orzecznictwo.

Kryteria oceniania dla obu form kształcenia:

5 bardzo dobry – wyróżniająca się praca, bez błędów merytorycznych i formalnych (dopuszczalne sporadyczne drobne usterki formalne)

4+ dobry plus – praca powyżej średniego standardu, z pewnymi błędami

4 dobry - solidna praca, ale z szeregiem zauważalnych błędów

3+ dostateczny plus – praca na średnim poziomie, zadowalająca, ale ze znaczącymi błędami

3 dostateczny – praca spełnia minimalne kryteria

2 niedostateczny – praca wykazuje podstawowe braki w opanowaniu materiału, nie spełnia minimalnych kryteriów

Na egzaminie obowiązuje materiał przedstawiony podczas wykładu oraz zrealizowany podczas zajęć ćwiczeniowych.

Zakres tematyczny materii egzaminu kształtuje się następująco:

Wykład:

I. Nauka o przestępstwie i nauka o ustawie karnej

1. Pojęcie prawa karnego. Podziały prawa karnego. Prawo karne a dziedziny pokrewne. Normy sprzężone. Teoria kryminalizacji.

2. Funkcje i zasady prawa karnego ze szczególnym uwzględnieniem funkcji gwarancyjnej oraz zasady nullum crimen sine lege we wszystkich jej aspektach.

3. Obowiązywanie ustawy karnej ze względu na czas i miejsce popełnienia przestępstwa.

4. Pojęcie przestępstwa (definicja trójelementowa oraz pięcioelementowa).

5. Pojęcie i funkcja społecznej szkodliwości czynu, kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu.

6. Pojęcie zespołu znamion przestępstwa. Przedmiot przestępstwa. Podmiot przestępstwa. Strona przedmiotowa przestępstwa. Strona podmiotowa przestępstwa. Podziały przestępstw (typów czynów zabronionych).

7. Pojęcie czynu w prawie karnym. Zaniechanie jako czyn zabroniony. Odpowiedzialność karna gwaranta.

8. Okoliczności wyłączające czyn.

9. Związek przyczynowy w prawie karnym. Kryteria obiektywnego przypisania skutku.

10. Bezprawność (koncepcje wyjaśniające istotę okoliczności wyłączających bezprawność).

11. Ustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, dopuszczalne ryzyko eksperymentowania).

12. Pozaustawowe okoliczności wyłączające bezprawność (działanie w granicach uprawnień i obowiązków, zgoda uprawnionego, kontratypy zwyczajowe).

13. Podmiot przestępstwa. Wiek a odpowiedzialność karna. Pojęcie nieletniego i młodocianego.

14. Strona podmiotowa czynu – ustawowa definicja umyślności i nieumyślności. Przestępstwa o mieszanej stronie podmiotowej.

15. Pojęcie przedmiotu ochrony prawnokarnej. Przedmiot ochrony a przedmiot czynności wykonawczej.

16. Pojęcie winy w prawie karnym (teorie psychologiczne i normatywne).

17. Okoliczności wyłączające winę:

- niepoczytalność i poczytalność ograniczona;

- odpowiedzialność karna za czyny popełnione w stanie nietrzeźwości i odurzenia;

- błąd co do prawa (nieświadomość bezprawności) i błąd co do kontratypu (okoliczności wyłączającej winę);

- stan wyższej konieczności jako okoliczność wyłączająca winę;

- rozkaz wojskowy.

18. Błąd co do znamion jako okoliczność wyłączająca umyślność. Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię uprzywilejowujące typ czynu zabronionego.

19. Formy stadialne przestępstwa:

- usiłowanie udolne i nieudolne;

- czynny żal w odniesieniu do usiłowania;

- karalność czynności przygotowawczych i odstąpienie od przygotowania.

20. Teorie odpowiedzialności karnej za przestępne współdziałanie (teoria udziału w cudzym czynie, jednolitego sprawstwa, postaci zjawiskowych przestępstwa).

21. Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo – definicje, zasady odpowiedzialności, współdziałanie przy przestępstwach nieumyślnych i indywidualnych, karalność podżegania i pomocnictwa, prowokacja.

22. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przepisów ustawy.

23. Pozorny (pomijalny) i rzeczywisty zbieg przestępstw. Zasady orzekania kary łącznej.

24. Konstrukcja czynu ciągłego i ciągu przestępstw.

II. Część szczególna

1. Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

2. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

3. Przestępstwa przeciwko wolności.

4. Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności.

5. Przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece.

6. Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej.

7. Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i samorządu terytorialnego (art. 228 – 231 k.k.).

8. Przestępstwa przeciwko mieniu.

9. Pozostałe wybrane typy rodzajowe przestępstw.

Ćwiczenia:

(III.) Nauka o karze i innych środkach penalnych

1. Pojęcie i cele kary.

2. Katalog kar i środków karnych. Różne rodzaje sankcji karnych.

3. Ustawowy i sędziowski wymiar kary, zasady wymiaru kary.

4. Dyrektywy ogólne i szczególne sędziowskiego wymiaru kary.

5. Nadzwyczajne zaostrzenie i złagodzenie kary.

6. Środki związane z poddaniem sprawcy próbie (warunkowe umorzenie postępowania karnego, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe przedterminowe zwolnienie).

7. Rodzaje i funkcja środków zabezpieczających. Różnica między karą a środkiem zabezpieczającym.

8. Przedawnienie i zatarcie skazania.

Literatura (do wyboru):

L. Gardocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

A. Marek, V. Konarska-Wrzosek, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

M. Królikowski, R. Zawłocki, Prawo karne, wyd. C. H. Beck, jak najnowsze wydanie

Ł. Pohl, Prawo karne. Wykład części ogólnej, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

T. Dukiet-Nagórska (red.), Prawo karne. Część ogólna, szczególna i wojskowa, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

M. Bojarski (red.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

J. Warylewski, Prawo karne. Część ogólna, WoltersKluwer, jak najnowsze wydanie

W. Wróbel, A. Zoll, Polskie prawo karne, Kraków 2013

Liczba punktów ECTS wskazana jest w planie studiów (siatce godzin) dostępnym na stronie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład problemowo-informacyjny wsparty orzecznictwem, studium przypadku (case study)

Ćwiczenia - sprawdzenie poprawności przyswajania wiedzy z wykladów, rozwiązywanie kazusów, jako ilustracja funkcjonowania poszczególnych instytucji z zakresu prawa karnego

Egzamin ustny (co najmniej trzy pytania szczegółowe i kazus do rozwiązania) sprawdzający efekty kształcenia w zakresie wiedzy.

Odpowiedź poprawna na dwa pytania i rozwiązanie kazusu zalicza egzamin.

Zaliczenie ćwiczeń:

- bieżąca praca studenta na zajęciach, jego aktywność,

- ustalone przez poszczególnych prowadzących sposobu ich zaliczenia (test, komentarz do orzeczenia lub occena odpowiedzi na zadane pytania.

Wykłąd (ćwiczenia)

1. Pojęcie, funkcje i zasady prawa karnego

2. Obowiązywanie ustawy karnej i jej struktutra

3. Pojęcie prrzestępstwa

4. POdziały przestępstw

5. Przedmiot ochrony karnoprawnej

6.Strona przedmiotowa przestępstwa

- pojęcie czynu

- zaniechanie

- bezrawność

- okoliczności wyłączajce bezzprawność (ustawowe i pozaustawowe)

7. Podmiot przestępsstwa

8. Strona podmiotowa czynu zabroninego

- pojęcie winy (teorie winy)

- zamiar i jego posyaci

- pozakodeksowe postaci zamiaru

-nieumyślność świadoma

- nieumyśłność nieświadoma

- strona podmiotowa przestęstw kwalifikowanych przez następstwo

8. Okoliczności wyłączająće i umnijejszająće winę

- niepoczytalność

-poczytalność ogranczona

- stan nietrzeżwości lub odurzenia

-. błąd i jego odmiany

- nieletność

- rozkaz

9. Formy popełnienia przestępstwa

- postaci stadialne

- postaci zjawiskowe

10. Zbieg przestępstw i kar

11. Zbieg przepisów ustawy

12. Kara kryminalna

13. Środki karne

14. Wymiar kary

15. Środki probacyjne

16. Nadzwyczajne złagodzenie i obostrzenie kary

17.Warunkowa reakcja karna

18.Uchylenie i darowanie kary. -immunitety

-przedawnienie karalności

-przedawnienie wykonania kary

-spoczywwanie biegu przedawnienia

- wyłączenie przedawnienia

-abolicja

- amnestia

-ułaskawienie

19. Zatarcie skazania

-trminy i tryby zatarcia skazania

-jednoczesne zatarcie skazań

20. Środki zabezpieczające

21.Wybrane typy przestępstw

22.Część wojskowa

Podstawowa

1. L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 2017

2. K. Indecki, A. Liszewska, ABC 2002

Uzupełniająca

- wskazywana i dostarczana (przez prowadzącego wykłąd) stosownie do zmian w prawie karnym

- orzecznictwo niepublikowane (dostarczane przez prowadzącego wykład lub ćwiczenia)

Liczba punktów ECTS wskazana jest w planie studiów (siatce godzin) dostępnym na stronie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego.

Wykład problemowo-informacyjny wsparty orzecznictwem, studium przypadku (case study)

Ćwiczenia - sprawdzenie poprawności przyswajania wiedzy z wykladów, rozwiązywanie kazusów, jako ilustracja funkcjonowania poszczególnych instytucji z zakresu prawa karnego

Egzamin ustny (co najmniej trzy pytania szczegółowe i kazus do rozwiązania) sprawdzający efekty kształcenia w zakresie wiedzy.

Odpowiedź poprawna na dwa pytania i rozwiązanie kazusu zalicza egzamin.

Zaliczenie ćwiczeń:

- bieżąca praca studenta na zajęciach, jego aktywność,

- ustalone przez poszczególnych prowadzących sposobu ich zaliczenia (test, komentarz do orzeczenia lub occena odpowiedzi na zadane pytania.

Wykłąd (ćwiczenia)

1. Pojęcie, funkcje i zasady prawa karnego

2. Obowiązywanie ustawy karnej i jej struktutra

3. Pojęcie prrzestępstwa

4. POdziały przestępstw

5. Przedmiot ochrony karnoprawnej

6.Strona przedmiotowa przestępstwa

- pojęcie czynu

- zaniechanie

- bezrawność

- okoliczności wyłączajce bezzprawność (ustawowe i pozaustawowe)

7. Podmiot przestępsstwa

8. Strona podmiotowa czynu zabroninego

- pojęcie winy (teorie winy)

- zamiar i jego posyaci

- pozakodeksowe postaci zamiaru

-nieumyślność świadoma

- nieumyśłność nieświadoma

- strona podmiotowa przestęstw kwalifikowanych przez następstwo

8. Okoliczności wyłączająće i umnijejszająće winę

- niepoczytalność

-poczytalność ogranczona

- stan nietrzeżwości lub odurzenia

-. błąd i jego odmiany

- nieletność

- rozkaz

9. Formy popełnienia przestępstwa

- postaci stadialne

- postaci zjawiskowe

10. Zbieg przestępstw i kar

11. Zbieg przepisów ustawy

12. Kara kryminalna

13. Środki karne

14. Wymiar kary

15. Środki probacyjne

16. Nadzwyczajne złagodzenie i obostrzenie kary

17.Warunkowa reakcja karna

18.Uchylenie i darowanie kary. -immunitety

-przedawnienie karalności

-przedawnienie wykonania kary

-spoczywwanie biegu przedawnienia

- wyłączenie przedawnienia

-abolicja

- amnestia

-ułaskawienie

19. Zatarcie skazania

-trminy i tryby zatarcia skazania

-jednoczesne zatarcie skazań

20. Środki zabezpieczające

21.Wybrane typy przestępstw

22.Część wojskowa

Podstawowa

1. L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 2017

2. K. Indecki, A. Liszewska, ABC 2002

Uzupełniająca

- wskazywana i dostarczana (przez prowadzącego wykłąd) stosownie do zmian w prawie karnym

- orzecznictwo niepublikowane (dostarczane przez prowadzącego wykład lub ćwiczenia)