Tutoring

Praca indywidualna. Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach: 1. potrzebach i oczekiwaniach studenta, 2. osobowości tutora, 3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18)

Zaliczenie na podstawie aktywności studenta podczas tutoriali – zgłaszanych problemów (pytań, wątpliwości).

obserwacja aktywności studenta podczas spotkań

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach: · Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji. · Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

· Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia. · Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta · Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield. 2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa. 3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław. 4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3. 5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28. 6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72). 7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa. 8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5. 9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5. 10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie na podstawie aktywności studenta podczas tutoriali.

Aktywność studenta podczas tutoriali – zgłaszanych problemów (pytań, wątpliwości).

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie bez oceny

Założone osiągniecia weryfikowane podczas bezpośrednich indywidualnych rozmów ze studentami.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie bez oceny

Założone osiągniecia weryfikowane podczas bezpośrednich indywidualnych rozmów ze studentami.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Konsultacje tutoringowe w r. ak. 2022/23 realizowane są stacjonarnie.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie bez oceny.

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Ze względu na pandemię tutoriale realizowane są w formie hybrydowej:

do 28.02.2022 w formie online na platformie TEAMS (2 terminy)

od 01.03.22 stacjonarnie w poniedziałki

14.03, 28.03, 04.04 o godz. 17.00 - 17.45

11.04, 25.4, 09.05, 16.05, 30.05 o godz. 15.15 - 16.00

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Ze względu na pandemię konsultacje tutoringowe realizowane są w formie online na platformie TEAMS

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie bez oceny

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

Ze względu na pandemię konsultacje tutoringowe realizowane są w formie online na platformie TEAMS

Praca indywidualna.

Sposób relacji wykładowców akademickich ze studentami powinien mieć taką formułę, która pozwoli zwiększyć ich aktywność i efektywność. Trudno jednak wskazać jeden dobry schemat prowadzenia tutoringu akademickiego, ponieważ zasadniczo opiera się on na trzech zmiennych czynnikach:

1. potrzebach i oczekiwaniach studenta,

2. osobowości tutora,

3. stylu pracy tutora (Witkowska-Tomaszewska 2011, 18).

Zaliczenie

Cele tutoringu wpisują się w koncepcję personalizacji procesu kształcenia w oparciu o indywidualną opiekę nad studentami. Wyznaczają je potrzeby wspierania rozwoju osobistego i zawodowego studentów w następujących obszarach:

• Diagnozowanie mocnych i słabych stron studenta jako przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji.

• Wspomaganie studentów w planowaniu i realizacji zadań o charakterze samorozwojowym.

• Wspieranie rozwoju kompetencji studentów na kolejnych etapach kształcenia.

• Wzmacnianie samodzielności i odpowiedzialności studenta

• Budowanie profesjonalnego osądu w oparciu o analizy indywidualnych przypadków

Tutoring akademicki przygotowując studentów do stałego rozwoju poprzez podnoszenie własnych kwalifikacji wyposaża ich również w umiejętności reagowania na zmiany zachodzące w otoczeniu społeczno-gospodarczym.

1. Adams D.M., Hamm M.E. (1990), Cooperative Learning Critical Thinking and collaboration across curriculum, Thomas Publisher’s, Springfield.

2. Arends R. (1994), Uczymy się nauczać , Warszawa.

3. Czekierda P. (2009), Co możemy zyskać w perspektywie społecznej wprowadzając tutoring [w:] Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany w edukacji, (red.) Czekierda P, Budzyńska M. I inni, Wrocław.

4. Ginns P., Kitay J., Prosser M. (2008), Developing conceptions of teaching and the scholarship of teaching through a graduate certificate in higher education, “The International Journal for Academic Development”, Vol. 13, No. 3.

5. Harrar W.R., Ender S.C. (1987), Assessing students’ perceptions of tutorial services, “Journal of College Student Personnel”, 28.

6. Kaczmarek M. (2013), Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomer. Univ. Technol. Stetin., “Oeconomica” 303(72).

7. Opaliński A. (2011), Tutoring czym jest, czemu służy? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.

8. Poon J., Hoxley M., Fuchs W. (2011), Real estate education: an investigation of multiple stakeholders, “Property Management”, Vol. 29, No. 5.

9. Potolsky A., Cohen J., Saylor C. (2003), Academic performance of nursing students: do prerequisite grades and tutoring make a difference?, “Nursing Education Perspective”, Vol. 24, No. 5.

10. Witkowska-Tomaszewska A. (2011), Czym jest tutoring? [w:] Tutoring, metoda zarządzania talentami. Z praktyki tutoringu akademickiego, Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP w Warszawie, Projekt „Nowoczesny Wykładowca – tutor i coach”, Warszawa.