Moduł 01 (ćwiczenia A)

T

Analiza tekstów i dyskusja. metoda „okrągłego stołu”, tj. swobodna wymiana opinii i poglądów między studentami oraz między prowadzącym zajęcia a studentami, podstawą dyskusji jest lektura wskazanego i przekazanego studentom fragmentu tekstu (literatura źródłowa lub sekundarna) pod kątem podanych na poprzednich zajęciach zagadnień.

Praca studenta na zajęciach 30%

Praca pisemna na temat ustalony wcześniej z prowadzącym 70%

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

„Jedni je kochają, inni nienawidzą” – cielesność i zmysłowość w europejskiej filozofii klasycznej.

1. Piękne ciała – niezbędny element na drodze do Piękna?

2. Współpraca ciała i duszy w myśli Arystotelesa.

3. Ciało i cielesna dusza w służbie eudajmonii u Epikura.

4. Ciało jako „więzienie” i „grób” w platonizmie i neoplatonizmie antycznym.

5. „Quae corporis bona sunt, corpora sunt” – jak stoicy pojmowali cielesność.

6. „A co ode złego jest...” – dwoistość natury ludzkiej w myśli gnostyckiej.

7. Ciało jako niedoskonałe „narzędzie” duszy w chrześcijańskim neoplatonizmie.

8. Zmysły na drodze do poznania Boga – ciężar czy wsparcie?

9. Cielesność w etyce średniowiecznej.

10. „Rehabilitacja” cielesności w dojrzałej scholastyce.

Literatura:

1. Platon, Uczta.

2. Platon, Fajdros.

3. Arystoteles, O duszy

4. Diogenes Laertios, Żywoty i poglądy słynnych filozofów,

5. Plotyn, Enneady: Enneada IV, r. II i r. VIII.

6. Hans Jonas, Religia Gnozy.

7. Augustyn, O wielkości duszy.

8. Piotr Abelard, Etyka, czyli poznaj samego siebie.

9. Tomasz z Akwinu, Traktat o człowieku.

T

metoda „okrągłego stołu”, tj. swobodna wymiana opinii i poglądów między studentami oraz między prowadzącym zajęcia a studentami, podstawą dyskusji jest lektura wskazanego i przekazanego studentom fragmentu tekstu (literatura źródłowa lub sekundarna) pod kątem podanych na poprzednich zajęciach zagadnień.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

Pojęcie podmiotu i pojęcie przedmiotu w filozofii Descartesa

Człowiek Bóg analiza relacji pod kątem epistemologicznym w filozofii Descartesa

Koncepcja prawd wiecznych

Descartes, Medytacje o pierwszej filozofii.

Descartes R. Prawidła do kierowania umysłem.

Descartes R. Listy, w F. Alquie, Kartezjusz.

T

metoda „okrągłego stołu”, tj. swobodna wymiana opinii i poglądów między studentami oraz między prowadzącym zajęcia a studentami, podstawą dyskusji jest lektura wskazanego i przekazanego studentom fragmentu tekstu (literatura źródłowa lub sekundarna) pod kątem podanych na poprzednich zajęciach zagadnień.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

Pojęcie prawdy w filozofii Kartezjusza

Podmiotowe umocowanie treści prawdziwych

Bóg jako autor umysłu ludzkiego

Wolność Boga a pojęcie prawdy

Descartes R. Zasady filozofii

Descartes R. Medytacje o pierwszej filozofii

Descartes R Prawidła do kierowania umysłem

Descartes R. Rozprawa o metodzie

T

Analiza tekstów i dyskusja. metoda „okrągłego stołu”, tj. swobodna wymiana opinii i poglądów między studentami oraz między prowadzącym zajęcia a studentami, podstawą dyskusji jest lektura wskazanego i przekazanego studentom fragmentu tekstu (literatura źródłowa lub sekundarna) pod kątem podanych na poprzednich zajęciach zagadnień.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

1. Podstawowe pojęcia metafizyki Leibniza

2. Pojęcie bytu w ontologii Wolffa

3. Kanta krytyka metafizyki

1. G. W. Leibniz "Rozprawa metafizyczna"

2. Ch. Wolff, "Myśli rozumne o Bogu, świecie i duszy ludzkiej...."

3. I. Kant "Krytyka czystego rozumu"

T

metoda „okrągłego stołu”, tj. swobodna wymiana opinii i poglądów między studentami oraz między prowadzącym zajęcia a studentami, podstawą dyskusji jest lektura wskazanego i przekazanego studentom fragmentu tekstu (literatura źródłowa lub sekundarna) pod kątem podanych na poprzednich zajęciach zagadnień.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

Samodzielna analiza i interpretacja fragmentu tekstu źródłowego ze wskazaniem podstawowego problemu filozoficznego i jego rozwiązania.

1. Pojęcie zła radykalnego

2. Walka dobrego pryncypium ze złym w człowieku

3. Pojęcie religii w obrębie granic samego tylko rozumu

I. Kant, Religia w obrębie samego tylko rozumu

T

Limit nieusprawiedliwionych nieobecności - 2

1. Dyskusja.

2. Praca metodą projektową.

Czynniki determinujące ocenę końcową:

1. Uczestnictwo w zajęciach

2. Aktywny udział w pracy nad projektem:

(a) Udział w wypracowywaniu tematu projektu

(b) Udział w dyskusjach koncepcyjnych

Popularyzacja filozofii za pomocą nowych mediów. Uczestnicy mają za zadanie wykonanie infografiki popularyzującej filozofię jako ciekawe i użyteczne narzędzie argumentacyjne oraz źródło precyzyjnie formułowanych problemów i rozwiązań.

Treści szczegółowe:

1. Praca metodą projektową.

2. Estetyka filozoficzna.

3. Filozofia a nauka

4. Filozofia a religia.

Ćwiczenia A: Przygotowanie koncepcji teoretycznej i wizualnej projektu

Wyboru literatury dokonują uczestnicy zajęć (w sposób koordynowany przez prowadzących) podczas wypracowywania koncepcji projektu.

T

ćwiczenia wykonywane na bieżąco, związane z realizacją całego modułu:

- zajęcia terenowe w BUŁ, w dziale Dokumenty Życia Społecznego

- opis dzieła dwujęzycznego (plakaty - oryginały)

- zagadki intertekstualne (plakat Urbańca, okładki Hilschera, Urbańca, Tomaszewskiego)

analiza lektur i dyskusja

składowe oceny:

-liczba i jakość zadań bieżących (brak możliwości nadrobienia z uwagi na organiczne powiązanie z zadaniem projektowym w module), 30%

-znajomość lektury i dyskusja 30%

- kolokwium 40%

Pojęcie performatywu (język, płeć, sztuka).

Wybrane zagadnienia z zakresu performance studies: trzy główne rozumienia pojęcia performansu: performance art, performing arts, poszerzone pojęcie performansu, m.in. performans społeczny).

Wybrane zagadnienia z filozofii mediów: pojęcie medium, medium jako przekaźnik, transformacja pojęcia medium i jej konsekwencje dla współczesnej komunikacji poprzez sztukę: dzieła dwujęzyczne, multimedialne, intermedialne i transmedialne, pojęcie intertekstualności

Austin John, Wypowiedzi performatywne, oraz Czynności lokucyjne, illokucyjne, perlokucyjne, w: tegoż, Mówienie i poznawanie, tłum. B. Chwedeńczuk, PWN, Warszawa 1993;

Butler Judith, Walczące słowa. Mowa nienawiści i polityka performatywu, tłum. A. Ostolski, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2010, fragmenty.

Fischer-Lichte Erika, Estetyka performatywności, tłum. M. Borowski, M. Sugiera, Księgarnia Akademicka, Kraków 2008 (rozdziały III. i IV.).

D. Higgins, Intermedia, przeł. M. i T. Zielińscy, [w:] idem, Nowoczesność od czasu postmodernizmu oraz inne eseje, słowo/obraz terytoria,

Gdańsk 2000.

Biskupski Łukasz, Prosto z ulicy. Sztuki wizualne w dobie mediów społecznościowych i kultury uczestnictwa, Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa 2017.

Michał Głowiński, O intertekstualności, Pamiętnik Literacki: czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej 1986, nr 77/4, 75-100.

Uzupełniająco:

Wioletta Kazimierska-Jerzyk, Transmedialność jako poziom lektury, w: Sztuki w przestrzeni transmedialnej, red. T. Załuski, ASP im. W. Strzemińskiego w Łodzi, Łódź 2010, s. 53–63.

Jan P. Hudzik, Wykłady z filozofii mediów. Podstawy nauk o komunikowaniu, PWN, Warszawa 2017.

T

wykład, analiza tekstów

1) obecność na zajęciach - 10%; (2) wygłoszenie referatu - 50%; (3) aktywność na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji) - 40%

Efekty uczenia się będą weryfikowane poprzez:

1. Prezentację/Referat

2.Dyskusję

Zarówno faszyzm jak i komunizm przywiązywał ogromną wagę do sztuki, która miała pełnić funkcje polityczne; każda z tych ideologii i każdy ze zbudowanych na ich podstawie porządków politycznych posługiwała się dla swych celów politycznych właściwym sobie wyobrażeniem wzniosłości. Przeciwko polityzacji wzniosłości występowali w swych rozważaniach zarówno Adorno, jak Lyotard. Analiza przeprowadzonej przez nich krytyki służyć będzie dokonaniu namysłu nad pytaniem, na ile koncepcje wzniosłości uznawane zazwyczaj za czysto estetyczne – Burke’a i Kanta – nie powinny być jednak postrzegane jako koncepcje korespondujące z określonym rozumieniem polityczności. Przedmiotem zainteresowania stanie się także teza mówiąca, iż „wzniosłość” była elementem nowocześnie rozumienia polityczności.

• Burke Edmund, Dociekania o pochodzeniu naszych idei wzniosłości i piękna, tłum. P. Graff, Warszawa 1968,

• Kant Immanuel, Krytyka władzy sądzenia, tłum. J. Gałecki, Warszawa 2004.

• Lyotard Jean-Francois, Wzniosłość i awangarda, tłum. M. Bieńczyk, „Teksty drugie”, 1996, nr 2-3.

• Schiller Friedrich, O wzniosłości, w: tegoż, Listy o estetycznym wychowaniu człowieka i inne rozprawy, tłum. I. Krońska, J. Prokopiuk, Warszawa 1972.